روحانی فقط رئیس‌جمهور برجام بود | دولت مانند اواخر قاجاریه اداره می‌شود
آقای روحانی می‌گوید که هفته‌ای یک‌بار برای مدیریت کرونا جلسه برگزار می‌کند در صورتی که هفته‌ای یک بار کفایت نمی‌کند و رئیس‌جمهور باید خود رئیس قرارگاه کرونا باشد و روزانه و به صورت مستمر پیگیر حل این بحران باشد. مردم از رئیس‌جمهور چنین انتظاری دارند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، سخنان اخیر حسن روحانی در جلسه هیئت دولت مبنی بر اینکه هفته‌ای یک بار در جلسات مقابله با کرونا شرکت می‌کنم واکنشهای زیادی را به همراه داشت؛ به نحوی که برخی از فعالان سیاسی این پرسش را مطرح کردند که آیا در شرایط بحرانی کنونی صرف حضور یک‌بار در هفته رئیس‌جمهور در یک‌جلسه برای حل بحران کفایت می‌کند یا خیر؟ رئیس‌جمهور خاصه در سالی که گذشت نشان داد که در قبال مشکلات مهم کشور تحریک چندانی از خود نشان نمی‌دهد و حتی زمانی که مردم منتظر شنیدن صحبت‌های راهشگا از فرد دوم کشور هستند، او در کمال خونسردی با مشکلات مهم مردم مواجه می‌شود.
ناصر ایمانی، تحلیلگر مسائل سیاسی در تشریح رویکر حسن روحانی در قبال مشکلات ملی در گفت‌وگو با «نامه‌نیوز» گفت: «من چندان از سخنان اخیر آقای روحانی در جلسه هیئت دولت درباره مقابله با ویروس کرونا تعجب نکردم زیرا اگر به شناخت خود از او رجوع کنیم، درمی‌یابیم که از سال۹۲ تاکنون او همین روش و منش را داشته است و هیچ‌وقت یک رئیس‌جمهور فعال نبوده است. در واقع نه فقط در مسئله کرونا که در مسائل دیگر هم رویکرد آقای روحانی منفعل است. او می‌گوید که هفته‌ای یک‌بار برای مدیریت کرونا جلسه برگزار می‌کند در صورتی که هفته‌ای یک بار کفایت نمی‌کند و رئیس‌جمهور باید خود رئیس قرارگاه کرونا باشد و روزانه و به صورت مستمر پیگیر حل این بحران باشد. مردم از رئیس‌جمهور چنین انتظاری دارند؛ از نظر روحی هم توقع دارند که رئیس‌جمهور با اطمینان بگوید که لحظه‌به‌لحظه مشغول فعالیت است تا شیوع ویروس کرونا متوقف شود؛ مردم می‌خواهند هنگام بروز یک مشکل بزرگ رئیس‌جمهوری مقتدر را در رأس کارها ببینند نه مانند آقای روحانی که می‌آید و می‌گوید هفته‌ای یک بار در جلسه شرکت می‌کنم؛ خاصه آنکه اکنون در شرایطی قرار داریم که مدیریت کرونا به شدت آشفته است. من حتی پا را فراتر می‌گذارم و می‌گویم که آقای روحانی برای تمسخر مردم اینگونه حرف می‌زند زیرا حتی اگر واقعا هفته‌ای یک‌بار به جلسه کرونا می‌رود، می‌تواند برای آرامش روانی مردم بگوید مرتبا پیگیر این بحران است».
ایمانی در بیان علت چنین رویکردی از سوی حسن روحانی اظهار کرد: «من نمی‌خواهم نیت‌خوانی کنم اما در خوش‌بینانه‌ترین حالت تصور می‌کنم که آقای روحانی هیچ عزمی برای حل مشکلات کشور ندارد. بگذارید قدری دقیق‌تر سخن بگویم. امسال، سال حوادث بود. در فروردین۹۸ در استان‌های مختلف کشور سیل آمد. در همان زمان گفته شد که رئیس‌جمهور در سفر نوروزی است و حتی سفرش را نیمه‌کاره نمی‌گذارد. من این خبر را تأیید نمی‌کنم اما به هر حال در آن مقطع موضوعی بود که شنیده می‌شد. حادثه سیل گذشت تا به افزایش قیمت بنزین و حوادث متعاقب آن در آبان‌ماه رسیدیم؛ در آن ماجرا هم آقای رئیس‌جمهور به مردم لبخند تحویل داد. بعد از آن، هواپیمای اوکراینی با موشک‌های خودی سقوط کرد تا اکنون که ویروس کونا در اکثر نقاط کشور شیوع یافته است. آقای رئیس‌جمهور در سال‌های گذشته به خصوص در یک سال اخیر در هیچ زمینه‌ای فعال عمل نکرد. اگر خاطرتان باشد وقتی پلاسکو فروریخت شهردار وقت تهران همان روز حادثه خود را به محل حادثه رساند و چند وقت در محل حادثه حضور داشت و مقر کار خود را در همان خیابان جمهوری مستقر کرد. این یک نوع مواجهه با حادثه است و عملکرد آقای روحانی که هفته‌ای یک بار در جلسه حاضر می‌شود هم نوع دیگری است. اکنون استانداران به صورت خودمختار عمل می‌کنند. آنها ورود و خروج به شهرها را ممنوع کرده‌اند که عمل درستی است اما این موضوع باید در مرکز تصمیم‌گیری می‌شد نه در استان‌ها. بی‌عملی دولت تا جایی پیش رفته است که یک افسر نیروی انتظامی می‌گوید که من اجازه ورود نمی‌دهم. دولت مانند اواخر قاجاریه اداره می‌شود که هر حاکم در ولایات خودمختار بود».
او در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا انفعال دولت به عدم احساس نیاز رئیس‌جمهور به آراء عمومی در دوره دولت مربوط می‌شود یا خیر، گفت: «من تصور می‌کنم که اصلا از سال۹۲ که آقای روحانی بر کرسی ریاست‌جمهوری تکیه زد، برای خود صرفا یک وظیفه متصور بود و آن برجام بود. او در دوران ریاست‌جمهوری‌اش هیچ هدف دیگری به جز به سرانجام رساندن برجام برای خود تعریف نکرده بود. وقتی برجام متولد شد و سرزا از رفت، آقای روحانی آنقدر ناامید شد که خود را از انجام عموم کارها کنار کشید. حسن روحانی فقط رئیس‌جمهور برجام بود و به جز آن رئیس‌جمهور هیچ امر دیگری نبود. آقای روحانی بعد از مرگ برجام آنقدر عزادار شد که در عموم مسائل منفعل عمل کرد و این شرایط تا کنون هم ادامه دارد».
دیدگاه