نظرِ کاشفِ دندان نئاندرتال درباره کشف بقایای یک گونه انسانی جدید

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از ایسنا، حدود چهار ماه قبل در مهر سال گذشته، باستان‌شناسان ایرانی، به یکی از مهمترین کشفیات خود در طول قرن‌ها، یعنی «کشف نخستین دندان انسان “نئاندرتال”» دست پیدا کردند؛ اتفاقی که آن را مهمترین نمونه اثر علمی به دست آمده در اثبات کشف نشانه‌هایی از حضور نخستین انسان‌های نئاندرتال در ایران دانستند.

این کشف توسط تیم کاوشِ سامان حیدری گوران، سرپرست هیأت باستان‌شناسی محوطه‌ی باستانی “باوه یوان” در بخش مرکزی استان کرمانشاه و دانش آموخته دانشگاه توبینگن آلمان و عضو دانشگاه کمبریج، انجام شد.

و اکنون بعد از گذشت حدود چهار ماه از آن کشف، این بار «کشف بقایای گونه جدیدی از انسان‌های اولیه» در «لوزون» بزرگترین جزیره فیلیپین تعجب باستان‌شناسان را برانگیخته است. آثار به دست آمده، بقایای دندان‌های کوچکی بودند که نشان دهنده جثه‌ی ریز گونه‌ی به دست آمده است. خمیدگی استخوان‌های انگشت کشف شده نیز بیانگر این امر است که این گونه از دست‌هایشان برای بالا رفتن از درخت استفاده می‌کردند. باستان شناسان بقایای این گونه که، «‌هومو ایوزوننسیس» ( Homo luzonensis) نام دارد را متعلق به ۵۰ هزار تای ۸۰ هزار، سال پیش تعلق دارد.

اما گوران حیدری با انتشار متنی در صفحه جامعه باستان‌شناسی ایران، این کشف را یک «گونه انسان ناشناخته» در فیلپین می‌داند.

در متن وی نوشته شده است؛ «دانشمندان پس از کشف گونه انسانی ناشناخته “دنیسووا” و “هومو فلورونسیس” در چند سال اخیر، گفته بودند باید باز هم گونه‌های انسانی در دنیا بوده باشد که ما هنوز از آنها بی خبریم!

و حالا با کشف یکی دیگر از آنها این نظریه تقویت می‌شود. (۱۳ آوریل) در نشریه نیچر مقاله‌ای توسط دانشمندانی از موزه ملی فلیپین و دانشگاه کانبرای استرالیا منتشر شده است و خبر این کشف را داده‌اند.

داستان از این قرار است که در سال ۲۰۰۷ میلادی یک قطعه استخوان پای انسانی در اشکفتی به نام «کالائو» در فیلیپین کشف و به صورت مستقیم سن سنجی شده و تاریخی بالغ بر ۶۷ هزار سال پیش تعیین شده بود و نتیجه حاکی از وجود قدیمی‌ترین استقرار انسانی در جزیره فیلیپین بوده است.

تحقیات بعدی روی این استخوان نشان می‌داد علی‌رغم اینکه آن متعلق به گونه انسان بوده اما معلوم نشده بود کدام انسان. حالا دانشمندان موفق شده‌اند حداقل ۱۲ قطعه دیگر استخوان که به بقایای سه اسکلت مجزای انسان مربوط است و دقیقاً در همان لایه باستانی که استخوان سال ۲۰۰۷ یافت شده بود، پیدا کنند.

این گونه تازه کشف شده از خود ویژگی‌های ترکیبی شامل ریخت‌شناسی قدیمی و متفاوت از دیگر گونه‌ها مثل انسان «هومو فلورنسیس» و انسان هوشمند دارد که حاکی از گونه‌ی تازه دیگری از زیر مجموعه انسان‌های موجود در اواخر «پلیستوسین» است.

گونه تازه «هومو لوزونینس» نام گذاشته شده است. به این ترتیب این کشف هر چه بیشتر تأکیدی دارد که اهمیت جزایر دور افتاده جنوب شرق آسیا در فرگشت انسانی.»