ضیافت پاییزی به صرف یک فنجان موسیقی
چه عالمی دارد، زیر باران نگاه‌ها، حرفی از هنگامه‌هایی گفت، آنطور که دلت می‌خواهد. فراگوش دادن به آثار اساتید صاحب نام موسیقی، طنین خوش آواهایی ست که به رسم دل، نواخته می‌شود . جایی که تمام احساست را درگیر ره عشق می سازد تا خنیاگری موسیقی تکرار و تکرار شود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا شامگاه پنج شنبه اول آذرماه ۱۳۹۷، تالار وحدت میزبان کنسرت «ره عشق» بردیا صدرنوری و علیرضا چراغچی بود. این برنامه به همت موسسه فرهنگی هنری «راد نواندیش» برگزار شد.
تالار سرشار از دوستداران و علاقمندان به هنر موسیقی ایران زمین است. گویی هر کسی برای گفتن حرف دل، قدم برداشته تا در هجمه تنهایی خود، سکوت‌ها را بشکند و در شبی از پادشاده فصل‌ها، آوایی از جنس باران را زمزمه کند. امشب همه آمدند تا مشق نت‌ها را در ضرباهنگ عاشقانه‌ها حک کنند و با گوش دادن نسیم موسیقی، کنار هم بودن‌ها را همسو با بی‌کرانه‌های عشق دریابند.
در ابتدای برنامه، مهمانان شاهد رونمایی از آلبوم و کتاب عاشقانه در باران اثر بابک صدرنوری و آهنگ و پیانو بردیا صدرنوری و همچنین آلبوم نیایش با تکنوازی بردیا صدرنوری بودند و سپس کنسرت دونوازی پیانو و ویولن با عنوان «ره عشق» در سالن طنین‌انداز شد.
چه عالمی دارد، زیر باران نگاه‌ها، حرفی از هنگامه‌هایی گفت، آنطور که دلت می‌خواهد. فراگوش دادن به آثار اساتید صاحب نام موسیقی، طنین خوش آواهایی ست که به رسم دل، نواخته می‌شود. جایی که تمام احساست را درگیر ره عشق می سازد تا خنیاگری موسیقی تکرار و تکرار شود.
دوست دارم تکرار شود
نسل واژه‌های مهربانی
در ضرب‌آهنگ کلاویه‌های پیانو
من امشب به ضیافت نت‌ها دعوت شده‌ام
به یک فنجان موسیقی با طعم نغمه‌های ویلون
و یک سبد لبخند از جنس شراره‌های پیانو
کاش همیشه بلد باشیم
بودن را، کنار آوایی که جان‌بخش حالِ خوبِ دل است
و عشق، چه طنین آرامی‌ست
که هر غزل را در هارمونی سازها
در گوشم زمزمه می‌کند
گویی، حسّی در وجودمان، از جنس این ضیافت نیست
اما، این نسیم خوش موسیقی است
که فکر و ذهنم را، در این غروب پاییزی
غرق بهار کرده است…
لحظه‌ها که می‌گذرد
نجوای موسیقی اصیل ایرانی
با شور دل، در هم می‌آمیزد
تا مرا فارغ از هیاهوی روزهای پاییز
با ضرب‌آهنگ سازت هم نوا کند
رقص آهنگین پنجه‌هایت،
جریان زندگی را می‌نوازد
و تلاطم آبشار دل را آرامش می‌بخشد
شبی است و آوایی!
محفلی است و غوغایی
گویی سازها کوک می‌شوند
تا نفسی تازه بر دمند در این شب رویایی
محبوبه بیات – پاییز١٣٩٧
دیدگاه