ایران برای مقابله با جنگ اقتصادی و دامپینگ نیاز به ارتش اقتصادی دارد

آژیرها به صدا در آمده اند و همه کشورها به دنبال ساخت پناهگاه جنگی هستند. توازن قدرت در جهان برهم ریخته و پیش بینی های اقتصادی امریکا درست از آب درنیامدند، قرار بود همه راه های اقتصادی در جهان به امریکا ختم شود ولی هیچ کس تصور نمی کرد ابرکارخانه های امریکایی روزی محتاج کمک های دولتی بشوند، توقع نمی رفت که کشورهای نوظهر نقش مهمی در اقتصاد جهانی بازی کنند، امروز این کشورها بازی قدرت های غربی را به هم ریخته است و بار دیگر ژاپن به قدرت انکار ناپذیری رسیده و کره جنوبی خود را به ابرقدرت ها نزدیک می کند و چین بازار جهانی را تحت تاثیر تولیدات خود قرار داده است، ابرکمپانی هایی مثل جنرال موتورز که خود را پرچم دار اقتصادی می دانستند امروز در مقابل کمپانی های شرقی زانو زده ند تولید کنندگان شرقی بازار های غربی را یکی پس از دیگری فتح می کنند و در حال حاظر چشم بادامی ها اقتصاد غرب را به هم ریخته است.

دولت های غربی برای اینکه جلوی قدرت های اقتصادی نوظهر را بگیرند دست به تحریم و با اعمال اخذ مالیات های سنگین برای وارد کنندگان محصولات دست زده اند درحالی که این قدرت ها بیکار نمی مانند بطور مثال کشوری مثل چین مالیات را از تولید برمی دارند و استراتژی جدید اتخاذ می کنند، ارزش پول ملی خود را کاهش و غربی ها را وادار به خرید تولیدشان می کنند و کمپانی های بزرگ آمریکایی را به چین می کشانند، جهان سومی ها شروع به خریدن محصولات چینی می کنند چون ارزان است و همچنین بازارهای کشورهای درحال توسعه مثل ایران پر از محصولات چینی می شود. تقاضا بیشتر می شود و باردیگر ارزش پول چین رشد می کند و آمریکا برای اینکه خود را به چین برساند کشورهای درحال توسعه و جهان سومی را تحریم نفتی می کنند تا ارزش نفت پایین بیاید، چینی ها هم مثل گذشته نمی توانند محصولات خود را به کشورهای تحریم شده ارسال کنند نقشه ای دیگر می کشند آنها ارتش بازاریابان خود را را به کشورهای تحریم شده می فرستند و تبلیغ می کنند یعنی محصولات مونتاژ شده خود را به قیمت های پایین به کشورهای ضعیف انتقال می دهند و به جای اینکه تولیدات خود را به این کشورها ارسال کنند فقط قطعات دسته چندمشان را به آن کشورها می فرستند اینجاست که مساله مهم تری به نام دامپینگ رخ می دهد. یعنی تولیدات داخلی کشورهای فقیر بدلیل واردات محصولات چینی نابود می شود و سرمایه گذاران بجای تولید محصول به فکر آوردن محصولات چینی می افتند زیرا هم کم دردسرتر است و هم پر سود.

کشوری مثل چین با روش دامپینگ کشورهای در حال توسعه را یکی پس از دیگری فتح می کنند بطور مثال اگر در ایران یک تیشرت ۲۵هزار تومان باشد از چین وارد بازار می شود باقیمت ۱۵هزارتومان حتی کمتر از دست مزد خیاط، واین مساله باعث می شود که خریدار داخلی بسمت محصول چینی برود که عملابازار داخلی را فلج می کنند بدون هیچ گونه حمله نظامی، قوانین تغییر کرده اند جنگنده های f16 فقط نمایش جنگی می دهند و دیگر کشورها هزاران میلیارد دلار هزینه نمی کنند که یک کشوری را تسخیر کنند بلکه جنگنده های قویی به نام بازاریابان به آن کشورها فرستاده می شود برای اینکه بتوانند اقتصاد آن کشور را فلج کنند.

شرکت های ژاپنی و آمریکایی و چینی هر روز بسمت فتح بازارهای جهانی هستند درنتیجه باید بگویم که اگر هرچه سریعتر با این جنگ اقتصادی مقابله نشود ممکن است هرجامعه ای را فلج کند.

کشور عزیز ما ایران، برای مقابله با چنین جنگ اقتصادی جهانی نیاز به ارتش اقتصادی و بازاریابان حرفه ای دارد تا بتواند تولیدات داخلی را سامان بخشد و همچنین بازارهای جهانی را یکی پس از دیگری فتح کند، ما می توانیم رونق را به بازار برگردانیم و تنها راه پرورش دادن فرماندهان اقتصادی است و همچنین استفاده از نخبه های تحصیل کرده اقتصادی تا بتوانیم کشورمان را از خطر اقتصادی دور ودرگام بعدی با تمام قدرت به جنگ اقتصادی با غربی ها برویم.

احمد محمودی چناری

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود