شتاب مضاعف توسعه رشت در صورت افزایش حامیان عقلانیت و توسعه

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا شتاب توسعه در رشت همیشه پایین بود. البته بهتر است بگوییم سرعت انجام پروژه ها در رشت پایین بود زیرا در گذشته تفکر توسعه ای وجود نداشت تا فرآیند آن شتاب داشته باشد.

در نظرسنجی ای که اخیرا توسط دانشگاه گیلان انجام شد تقریبا ۷۰ درصد از شهروندان معتقد بودند که سرعت انجام پروژه ها در دو سال اخیر قابل قیاس با گذشته نبود. اوج این ادعا را شاید بتوان به بزرگ ترین پروژه شهری یک دهه گذشته رشت نسبت داد؛ یعنی پیاده راه فرهنگی که در مدت ۱۲۵ روز به بهره برداری رسید. یا نمونه دیگر پروژه بزرگ لوله گذاری و جمع آوری آبهای سطحی بود که در ابعاد وسیع و با وجود حجم بالای کار و ریسک زیاد آن نشان دهنده‌ی جریان تفکر توسعه در رشت بود.

تغییراتی که در یکی دو سال گذشته در رشت شاهد بودیم، به شکلی بود که توانست تا حدودی سازوکار اعتمادسازی را فراهم آورد و اعتماد سلب شده ی شهروندان را حداقل به بخشی از بدنه جامعه برگرداند. تا جایی که شاهد بودیم در مقاطعی شهروندان با جریان توسعه شهر همراه شده و از این تفکر حمایت کردند.

از نمونه‌ی بارز آن  می‌توان به جریان استیضاح شهردار اشاره کرد که اگر حمایت شهروندان از تفکر توسعه نبود امروز چرخ توسعه رشت شاید به این روانی نمی‌گشت. همانطور که بی‌ثباتی مدیریتی در دو دهه گذشته به ما نشان داد که این آفت نه تنها شتاب بلکه جلوی حرکت شهر را می‌تواند بگیرد.

بنابراین بدیهی است که حمایت از توسعه می‌تواند به جریان توسعه شهر شتاب بخشد و هرچقدر حامیان توسعه افزایش پیدا کنند، شتاب توسعه در شهر هم بیشتر خواهد شد. زیرا توسعه مستلزم همراهی و حمایت در تمام سطوح جامعه از شهروندان گرفته تا نخبگان کارگزار مثل سیاست گذاران پارلمان شهری است.

به عنوان نمونه رشت طی سالیان گذشته از معضل آبگرفتگی در فصول بارندگی رنج می‌برد و معضل آبگرفتگی به حدی بغرنج شده بود که تقریبا به یک بحران ثابت در شهر تبدیل شده بود. اما در پاییز گذشته پروژه لوله گذاری در بسیاری از نقاط آبگیر منجمله خیابان مطهری در مدت کوتاهی انجام شد و نتیجه‌اش در زمستان پر باران سال گذشته کاملا محسوس بود. اما متاسفانه جریان ضد توسعه در پارلمان شهری پیامدهای بسیار مثبت این پروژه و برطرف کردن یکی از مشکلات بنیادی شهر را  نادیده گرفت و به افزایش حجم ترافیک ناشی از انجام عملیات عمرانی در شهر پرداخت تا در سال منتهی به انتخابات خود را با مردم پشت ترافیک مانده هم صدا نشان دهند. هرچند بخش زیادی از مردم با همراهی و همکاری با مدیریت شهری در تسریع اجرای آن نقش داشتند اما نمی‌شود وجود بخشی از مردم را کتمان کرد که تحت تاثیر جوسازی‌های رسانه ای از ترافیک سنگین و خیابان یک طرفه نالیدند در حالیکه همچنان هر روز در آن شرایط کاری، باز هم سوار بر ماشین شخصی و تک سرنشین بیرون می‌آمدند. طبیعی ست آنها که از جریان توسعه شهر حمایت نمی‌کنند و در مقابل آن می ایستند؛ شتاب توسعه شهر را کم خواهند کرد. در حالیکه اگر روح عقلانیت بر جامعه حاکم باشد درک خواهند کرد که همراهی آنها پیش از هر چیز به طور مستقیم منافع خود آنها را تامین خواهد کرد؛ مثل همین پروژه آبهای سطحی که با اجرای آن دیگر نیاز نیست در فصل سرد تا زانو توی آب تردد کنند یا پشت گره های سنگین ترافیکی در موقع آبگرفتگی معطل شوند.

اما حمایت از توسعه بیش از هر چیز نیازمند وجود تصمیم سازان و سیاست گذاران آگاه با اهداف مشترک است که اهمیت توجه به معیارهای توسعه را درک کنند. مدیریت جریان توسعه نیازمند برقراری گفتمانی از جنس تعامل است وگرنه فرآیند توسعه یافتگی به توازن و پایداری نخواهد رسید و شتاب توسعه کم خواهد شد. بنابراین مهمترین شیوه حمایت شهروندان از توسعه همانا انتخاب افراد شایسته دارای شخصیت توسعه طلب است تا این فرآیند با تعامل و توجه به معیارهای عقلانیت شتاب روزافزون بگیرد.