چند کلامی با شهردار تالش

آقای حسن محمدپور شهردار محترم تالش، شامگاه ۲۱ بهمن و سر دادن نوای الله اکبر پاسداشت فرمان امام روح الله در سال ۱۳۵۷ مبنی بر شکستن حکومت نظامی حکومت پهلوی، حضور مردم در خیابانها و فرو ریختن هیبت طاغوت در حدود ۲۸ ساعت است. اینکه باید چه چیزی را در این موقعیت جشن گرفت برای همگان روشن و مبرهن است و دیگر نمی توان شایبه ای داشت که مراسم ساعت ۲۱ شب ۲۲ بهمن در ذهن همه نهادینه شده است.

مراسم افتتاح همزمان ۲۱ پروژه شهرداری تالش با تمام محاسن آن برای مردم این شهر و حومه می توانست با نگاهی فرهنگی تر دنبال شود و خدمات انقلاب اسلامی را یادآوری کند. هزینه برگزاری این مراسم شامل مسقف نمودن محل برگزاری، فراهم کردن صدها صندلی، بریدن کیک و آتش بازی در پایان شب گرامی می توانست بهتر از این برای یاداوری آنچه بودیم و هستیم مورد استفاده قرار بگیرد و اندکی تغییر ساعت در زمان برگزاری کاری می کرد تا شما با یک برنامه ریزی دقیق تر افتتاح طرح هایتان را به نوای الله اکبر پیوند بزنید.

جناب مهندس محمدپور باید همه به یاد داشته باشیم انچه به دست آورده ایم از صدقه سر شهیدانی است که در این شب با گارد جاویدان شاه جنگیدند و میز و صندلی مبارک بدون شک حاصل آن سنگرهایی است که در شب ۲۱ بهمن با دست مردم ایران ساخته شد.

هر چند سنگر عوض شده و میز جای آن را گرفته ولی پنهان شدن پشت سنگر در برابر آماج گلوله کجا و پشت میز نشستن کجا. شاید این سخن برای شما و دوستدارانتان کمی سنگین و سخت به نظر برسد ولی نیک بدانید این سخن نه برای تخریب بلکه یک توصیه دوستانه برای شخص شما نیست و یادآوری آن میثاقی است که در زمان تحلیف بدان سوگند یاد کردید.

مهمتر از همه افتتاح های این دهه گرامیداشت ان واقعه بزرگ است که اگر نبود نه من بودم و نه شما و نه دیگران. باز هم آن مردم و بسیجی و پاسداری را ارج می نهم که در سرمای هوای ساعت ۲۱ الله اکبر را فراموش نکردند. راستی اگر فشفشه هایتان را در ساعت ۲۱ هوا می کردید و آب نمایتان در این ساعت شروع به کار میکرد باز هم من منتقد شما می بودم؟ البته جای ترس نیست و توپی که نگارنده در کنار آن ایستاده پر نیست اما قلممان تیزتر از این توپ اگر پر می بود عمل می کند. و من التوفیق.

طاها عبدالهی