اعظم زارع

شمع روشن شد و پروانه در آتش گل کرد

بلندتر از شعله ها قد کشیده ای.فراموش کرده ای ثانیه هایت را. بی تابی اتفاق را تاب نمی آوری.می روی و تمام رودهای جهان، به قامت تو اقتدا می کنند.می دوی و میان دود و خاکستر گم می شوی.

شمع روشن شد و پروانه در آتش گل کرد می توان سوخت اگر امر بفرماید عشق …
لعنت به تو ای حادثه ی ناگوار آتش نشانان ما لباس هایشان “ضد حریق” بودنه “ضد آوار”….!
بلندتر از شعله ها قد کشیده ای.فراموش کرده ای ثانیه هایت را. بی تابی اتفاق را تاب نمی آوری.می روی و تمام رودهای جهان، به قامت تو اقتدا می کنند.می دوی و میان دود و خاکستر گم می شوی.
همه چیز، دور و برت زبانه می کشد. خشم کهنسال شعله های ناگهان، روبه رویت می پیچد. از خود می گذری تا دست های مهربانت، تلخی سوزان حادثه را در هم بریزد.
زلال، چون آب ایستاده ای و حادثه تو را نمی سوزاند.بی کمک دست های تو، روزهای گداخته مان نمی گذرد، وقتی اتفاق بی هنگام، قصد درهم پیچیدن زندگی مان را دارد.روزهایت می گذرد و به هیچ چیز فکر نمی کنی جز لبخندهای سوخته ای که از لابه لای دود و آتش بیرون می کشی.به هیچ چیز نمی اندیشی، جز نگاه های ملتمسی که فریاد می زنند و جز تو هیچ کس را یارای کمک نیست.روزهایت می گذرند و تو چون شمع می سوزی.راز فداکاری ات، دهان به دهان می چرخد.شهر به تو می بالد.وقتی شعله در شعله می پیچد، به هیچ چیز نمی اندیشی؛ مگر آن سوی آتش.زلال دست های مهربانت، راز آرامش لحظه هایی است که شعله ورند و عصیانگر، اگر نباشی.
بزرگمرد!
دست بر شقیقه هایت گذاشته ای و خواب از تو می گریزد. به عقربه های ساعت خیره شده ای و نگاه می کنی آن سوی حادثه هایی را که آرزو می کنی هیچ گاه رخ ندهند.
شعله های زرد و قرمز تو را به یاد چه می اندازند؟ شعله هایی که گاهی آنقدر بی رحمند که همه چیز را می بلعند. اگرچه این شعله ها زیبایی خاص خود را دارند ؛ اما گاهی به خاطر اندکی بی دقتی …
به یاد آور لحظه ای را که همه تلاش می کنند برای مهار عامل مرگ !
این ها تنها یک حادثه نیست ؛ بلکه عبرتی است برای همگان تا بدانند که حادثه هیچ وقت خبر نمی کند.
آری؛ به یاد آور لحظه ای را که مأموران آتش نشانی با تلاش وصف ناپذیری و با به خطر انداختن و نادیده گرفتن زندگی خود با تمام وجود برای نجات همنوعشان تلاش می کنند. لحظات مرگ و زندگی؛ لحظاتی که گاه صدای ناله را می توان شنید و گاه تنها سکوتی مرگبار است.لحظاتی که درون هیچ کس آرام و قرار نیست.
مأموران آتش نشانی تلاش خود را برای عدم گسترش شعله های مرگ می کنند؛ اما آیا می توان این خسارت سنگین را جبران کرد؟ مسلماً دیگر همه چیز به خاکستر تبدیل شده و تنها نتیجه اخلاقی از این حادثه، عبرت گرفتن و بیشتر دقت نمودن است.

اعظم زارع

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.

Share