شاهین جهانگیر بلورچیان

گذر قافله عمر را جدی بگیریم

به راستی باور کنیم فاصله مرگ و زندگی صفر است، شاید اکنون باشیم و لحظه ای دیگر قضا و قدر الهی عمر ما را پایان دهد، آن وقت چه حرفی برای گفتن خواهیم داشت، آن موقع حسرت خوردن برای اینکه چرا آن گونه رفتار کردیم فایده ای ندارد

قافله عمر ما در حال گذر است و اینکه چقدر به این گذشت عمر فکر می‌کنیم و اینکه چگونه زندگی کرده‌ایم و با خلق خدا چگونه برخورد کرده‌ایم را تنها خودمان می‌توانیم پاسخ دهیم و خدایی که در همین نزدیکی است و از همه چیز آگاه هست.

عمر ما روزی بسر خواهد آمد و آن روز چه توشه ای برای آخرت خود خواهیم داشت، آن‌هایی که تا زنده هستند با دروغ و تزویر و صد چهره نشان دادن خود، می‌خواهند سر خلق خدا را کلاه گذاشته و برای چند روزی خوش بودن و ثروت اندوزی و سوء استفاده از قدرت و موقعیت بر اسب قدرت دروغ بتازند، اینان برای سفر آخرت خود چه کارنامه ای را خواهند فرستاد، شاید در این دنیا برخی منفعت طلبان بتوانند خود را به دروغ و باز تأکید می‌کنم به دروغ اهل مردم نشان دهند و … ولی اینگونه افراد هیچگاه نخواهند توانست این روش را ادامه دهند و در این دنیا نیز چهره واقعی آنان برای مردم نمایان خواهد شد.

تنها کسانی که خدا را با هر دین و مذهبی به صورت واقعی باور و اعتقاد قلبی دارند و انسانیت را به عنوان یک هدف عالی می‌پندارند، اینان خیالشان جمع است که هرگاه زمان سفر آخرت آنان فرا رسد با خیالی آسوده آماده این سفر هستند و به راستی دیگرانی که دروغ می‌گویند، برای خلق خدا هیچ حقی را قائل نیستند، با آبروی افراد بازی می‌کنند، تمام منفعت‌های دنیا را برای خودشان می‌خواهند، هرجا نفعی باشد، آنجا حضور دارند، قدرت را همیشه برای خود می‌خواهند، خود را قیم همه می‌دانند، با دروغ و نیرنگ خود را چهره ای موجه جا می‌زنند، حاضرند همیشه خودشان باشند اما با توسل به انواع مکر و فریب دیگران و رقبا را از میدان خارج کنند و…، این افراد چه حرفی برای گفتن خواهند داشت.

اینان چرا خودشان را زرنگ می‌دانند، اینان چرا به گذر عمر باور ندارند، اینان شاید فکر می‌کنند که همیشه زنده هستند و عمرشان همیشگی است، اینان شاید فکر می‌کنند، اکنون که هستیم و می‌توانیم سوء استفاده کنیم، پس چرا نتازیم، اما سیه روی واقعی اینان هستند که خدا و آخرت را قبول ندارند و نمی‌دانند که روزی در دادگاه عدل الهی باید جواب اعمال ناشایست خود را بدهند.

روح زندگی بسیار لطیف و زیبا است و چقدر برخی از اینان با اعمال سراسر منفی خود باعث پخش امواج منفی در سطح جامعه می‌شوند، عمر ما با شتابی افزون در حال گذر است و فرصت برای جبران بسیار کم و آن‌هایی که فرصت خدمت و دوست داشتن و راستی با دیگران را به راحتی از دست می‌دهند، با کارنامه ای منفی در درگاه الهی رد می‌شوند. گاهی گذر عمر اجازه نمی‌دهد جبران گذشته کنیم، گاهی اصلاً نمی‌دانیم که لحظه ای دیگر هستیم یا باید برویم.

به راستی باور کنیم فاصله مرگ و زندگی صفر است، شاید اکنون باشیم و لحظه ای دیگر قضا و قدر الهی عمر ما را پایان دهد، آن وقت چه حرفی برای گفتن خواهیم داشت، آن موقع حسرت خوردن برای اینکه چرا آن گونه رفتار کردیم فایده ای ندارد، زیرا تنها آدم نکو نام نمیرد هرگز و کسانی که ظلم ما آن‌ها را مورد اذیت و آزار قرار داده، شکایت به درگاه الهی خواهند برد.

بیاییم همیشه انصاف و عدل را رعایت کرده، طوری زندگی و با مردم رفتار کنیم که اگر لحظه ای دیگر نبودیم، تنها نام نیک از خود بر جای بگذاریم. چه انسان‌های وارسته و فاضلی که سال در بین ما بودند و اکنون نیستند اما یاد خوبی‌ها و انسانیت‌های آنان همیشه به یاد مردم است و کسانی هم که باعث ناراحتی و آزار مردم شدند هم همیشه بدنام باقی خواهند ماند.

هر کس در وجدان درونی خود می‌داند که چگونه در طول عمر زیست کرده و به وجدان و پروردگار مهربان نمی‌تواند دروغ بگوید.

درگاه الهی همیشه راه بازگشت را برای انسان باز گذاشته و می‌توانیم از همین امروز توبه کرده و درست زندگی کنیم و با بندگان خدا مهربان و صادق باشیم و برای نیل به سوی جامعه ای سالم گام برداریم، اگر هر کدام از ما خوب باشیم و خوب زندگی کنیم و خوب و انسانی رفتار نماییم، به یقین جامعه ای خوب خواهیم داشت، نباید هیچکدام از ما فکر کنیم که دیگری بد است و منتظر خوب شدن دیگران باشیم، بلکه از خودمان شروع کنیم، اگر من خوب باشم، اگر تو خوب باشی، همه ما خوب خواهیم بود، آنگاه در شهر و دیارمان، کشورمان و کره خاکی دیگر بدی وجود نخواهد داشت، می‌توانیم از همین امروز شروع کرده و گذر زمان را باور نماییم.

نگاهی به اطرافمان کرده و هر روز می‌شنویم که فلانی تا لحظه ای پیش زنده بود و در بین مان بود، اما اکنون نیست و به دیار باقی شتافته است، این تلنگری است که ما هم شاید لحظه ای دیگر نباشیم و باید از رفتن دیگران به سوی سفر آخرت درس بگیریم.

پیمانه عمرمان چه با سرعت در حال پر شدن است و درگیر شدن فکر انسان‌ها با مسائل و مشکلات زندگی نباید ما را دچار غفلت و فراموشی کند. به زیبایی‌های زندگی و آفرینش و عنایات پروردگار فکر کنیم و باور کنیم که می‌توان خوب بود و خوب زندگی کرد.

شاهین جهانگیر بلورچیان

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.

Share