نقش هیأت های نجات غریق در پیشگیری وضعی جرایم در اماکن آبی

حامد آریانفر: هیأت های ورزشی بر اساس ماده ۱ آیین نامه هیأت های ورزشی مصوب ۱/۷/۱۳۸۱ عبارتند از : هیأت های ورزشی تشکیلاتی است که به منظور فراهم نمودن زمینه مساعد در جهت گسترش رشته ورزشی مربوطه و ایجاد انگیزه و جذب آحاد مردم به امر ورزش و کشف استعدادها و بالا بردن سطح مهارت های ورزشی بر اساس اصول و مبانی پیش بینی شده در اهداف فدراسیون و سازمان تربیت بدنی ایجاد می گردد. بلا تردید با تشکیل فدراسیون نجات غریق در کشور ما، هیأت های استان این رشته نیز فعال گردیدند و بر اساس بند ۷ فصل اول آیین نامه ایمنی و حفاظتی استخرها و اماکن آبی هیأت نجات غریق و غواصی استان،  تشکیلاتی است به منظور فراهم نمودن زمینه مساعد در جهت گسترش رشته های نجات غریق، غواصی و ورزش در آب و ایجاد انگیزه و …  است.

که با تدقیق در تعریف آیین نامه ایمنی متوجه می شویم که عین تعریف آیین نامه های هیأت های ورزشی در آنجا ذکر شده است

ماهیت نجات غریق جدا از اینکه هر ساله مسابقات خاص خود را دارد و در قالب مسابقات شهرستانی، استانی، ملی، بین المللی و جهانی برگزار می شود^۱، آموزش و نظارت بر اماکن آبی وظیفه مهم تر این تشکیلات است، این امر که چگونه وظیفه گردیده است به دلالت آیین نامه های موجود است به عبارت اخری هیأت های نجات غریق علاوه بر بعد ورزشی بعد نظارتی نیز بر اماکن آبی دارند و این نظارت را از طریق اعزام منجی غریق^۲، اعزام بازرسین^۳، بازرسی جهت صدور پروانه^۴، بازرسی بعد از صدور پروانه و … دارا می باشند که این امر وجه ممیز این هیأت با هیأت های ورزشی دیگر است.

در علم حقوق کیفری پیشگیری از وقوع جرایم یکی از مؤلفه های اصلی است، مراد از جرایم در بحث نجات غریق اتفاقات یا صدماتی است که در اماکن آبی افراد استفاده کننده متحمل می شوند و به حکم قانون مقصر یا مقصرین ملزم به پرداخت دیه می گردند، البته این امر در قتل های در حکم شبه عمد^۵ با حبس نیز همراه است.

و در این چند سطر بر آنیم که با نگاهی به آئین نامه های^۶ فدراسیون نجات غریق وظایف پیشگیرانه این تشکیلات از دیدگاه  وضعی آن مورد بررسی قرار گیرد.

(پیشگیری در لغت به معنای جلوگیری، مانع شدن یا متوقف کردن وقوع یک امر است)^۷

و در تعریف پیشگیری وضعی آورده اند : پیشگیری وضعی یا موقعیت مدار تسلط بر محیط و شرایط پیرامون جرم (وضعیت مشرف به جرم) در صدد آن است از طریق کاهش جذابیت و جاذبه زدایی از آن وضعیت پیشگیری جنایی کند.

(پیشگیری وضعی شامل اقدامات و روشهایی است برای کاهش فرصت که :

۱- به شکل کاملاً خاص از جرم نشانه می رود.

۲- متضمن طراحی و مدیریت محیط بلاواسطه (صحنه وقوع جرم) یا همان نظارت و تحت نفوذ درآوردن هرچه پایدارتر و سازمان یافته تر محل وقوع جرم

۳- به طوری که زحمات و خطرات ناشی از اقدام برای ارتکاب جرم افزایش پیدا کند.)^۸

کلارک از جمله جرم شناسانی است که در زمینه دسته بندی پیشگیری وضعی زحمات زیادی از باب تفکیک و علمی کردن هر تفکیک با قید مثال انجام داده است که به اختصار به آن می پردازیم

دسته اول افزایش تلاش (زحمت) برای دستیابی به هدف

دسته دوم افزایش خطرات

دسته سوم کاهش دستاوردهای مورد انتظار

دسته چهارم حذف معاذیر

با نگاهی به آئین نامه و موارد قابل بررسی در راستای پیشگیری وضعی را بررسی و در راستای پیشگیری وضعی به آن می پردازیم

یکی از موارد در استخرها یا شاید شایع ترین خطر غرق شدن افراد در قسمت های عمیق است

از منظر آئین نامه اماکن آبی ابتدا به مواردی توجه می کنیم که اشاره گردیده شده تا تلاش و رفتن به سو خطر کمتر شده باشد، ماده ۱۲ و ۱۳، م ۱۴، م ۱۵ م ۱۶ م ۲۰ آئین نامه حفاظتی اعلام می دارد :

ماده ۱۲: مجموعه استخر و تأسیسات آن باید به طور مطمئن و ایمن به وسیله دیوار، ساختمان، یا حصار، یا دیگر موانع با عملکرد مشابه شود. به گونه ای که در زمان تعطیلی از ورود افراد متفرقه و غیر مسئول به داخل آن جلوگیری به عمل آید کمینه ارتفاع حفاظ ۵/۱ متر است. تمام دهانه های حفاظ، باید مجهز به درب هایی که به طور خودکار بست و چفت می شوند باشد.

ماده ۱۳: هنگامی که کاربری شبانه استخر شروع می شود، نوری یکنواخت باید حاشیه استخر را روشن نماید؛ و در هر وضعیتی باید روشنائی کافی برای کاسه استخر وجود داشته باشد به نحوی که تمامی نقاط کف، خصوصاً زیر آب (مجرای خروج آب) استخر اصلی توسط فردی که گوشه استخر ایستاده، به وضوح، قابل مشاهده باشد.

ماده ۱۴ : پنجره ضد گرداب روی  زیر آب اصلی تمامی انواع استخرها باید در جای خود وجود داشته باشد. کاملاً مهار شده، سالم و با سوراخ هایی کوچک تر از ۵/۱ سانتیمتر.

ماده ۱۵: در تمام انواع استخر ها که بیشینه عمق آنها از یکصد و هفتاد (۱۷۰) سانتیمتر فراتر باشد، باید یک خط جدا کننده منطقه کم عمقی در ناحیه یا پیش از ناحیه با عمق ۱۵۰ سانتیمتر وجود داشته باشد، تا منطقه کم عمق از ناحیه عمیقی جدا گردد. استخرهای موج ساز در پارک های آبی از این قانون مستثنی هستند.

ماده ۱۶: ریسمان جدا کننده باید از مواد تایید شده، نظیر پلی پروپیلن یا نایلون ساخته شده باشد و مجهز به شناورهایی ساخته شده از مواد نرم باشد، و شناورها در فاصله بیشینه یک صد پنجاه (۱۵۰) سانتیمتر، نسبت به هم، مغایرت رنگی داشته باشند. ریسمان جدا کننده باید کمینه دو (۲) سانتیمتر قطر داشته باشد و باید در تمام زمان بهره برداری از استخر، از هر دو سو، به قلاب هایی که به همین منظور در دیواره نصب شده متصل باشد، مگر در زمان برگزاری مسابقات شنا یا آموزش های تحت نظارت، و یا نظافت.

ماده ۲۰: در موارد تعطیلی برنامه که منجی ها در محلی حضور ندارند، کارفرما (مدیر) مسئول حوادث استخر است و باید به مراجعین گفته شود که منجیان غریق در محل حضور ندارد و یک تابلو هشدار دهنده با حروف واضح و خوانا که ارتفاع حروف آن کمینه ده (۱۰) سانتیمتر باشد، باید در یک چشم انداز مسطح نصب گردد که روی آن نوشته شله «هشدار، منجیان غریقی حضور ندارند».

در غیر اینصورت باید نظارت شدیدی را انجام دهند و علائم هشدار در مسیر دسترسی به استخر و در معرض دید نصب گردد.

و نیز بند ۱- ۱۴ ضوابط احداث طرح های سالم سازی اشاره می دارد : تعیین محدوده شنا و محصور کردن آن با طناب و چوب پنبه های رنگی از وظایف منجیان غریق می باشد.

تذکر این گونه موارد باعث می گردد افراد در هنگام ورود به استخر از منطقه عمیق استخر مطلع شده و به سوی ان کشانده نشوند و در صورت عدم رعایت ان بلاتردید مشکلات عدیده ای برای مدیران اماکن آبی به وجود خواهد آمد

یکی از موارد دیگری که خطر را در استخر کم می کند و هدف و منطقه جرم را ایمن می سازد در ماده ۷۳ آئین نامه ایمنی و حفاظت نجات غریق آمده است در شرح وظایف سرمنجی غریق آمده است : سر منجی غریق باید در ابتدای دایری مکان آبی بازدید های زیر را جهت ایمنی انجام دهد :

۱) تخته شیرجه: کنترل کند آیا تخته شیرجه بقدر کافی استحکام دارد. لغزنده نیست،. پیچ ها و ریل های کناری آن صدمه ندیده اند. همچنین مطمئن شود پلکان های آن بطور منظم پاک و تمیز میشوند و لغزنده نیستند.

۲) نردبان های استخر: کنترل کند آیا نردبان های داخل آب، بقدر کافی استحکام دارند. لغزنده نیستند،. پیچ های کناری آنها صدمه ندیده اند، و مطمئن شود نردبان ها بطور منظم سرویس و نگهداری می شوند.

۳) زلال بودن آب و نور کافی در استخر های سرپوشیده: سیستم نگهداری آب و روشنائی استخر باید بگونه ای باشد که یک سکه نقره را بتوان در شرایط آرامشی آب، از فاصله ۶ متری در کف استخر مشاهده نمود.

۴) تابلو ها: مکان آبی باید به اندازه کافی تابلو داشته باشد. تابلو های ضروری عبارتند از: «در این فسمت، شیرجه نزنید» که باید در هر مکان که عمق آب کم است نصب شود. دیگر تابلوهای ضروری، ظرفیت استخر، فوریت های پزشکی، راهنمای مناسب برای انجام عملیات CPR و مقررات استخر هستند. در مناطقی که درصد بیسوادان یا کودکان فزونی می یابد، باید از تابلو های تصویری برای این منظور استفاده کرد.

۵) حاشیه استخر: مراقب باشد کدام منطقه ممکن است آغشته به روغن و لوسیون بوده و لغزنده است. تابلوئی مناسب در آن محل ها نصب نماید، این مناطق معمولا در اطراف محل ورود به محوطه استخر، نزدیک سیستم آبرو ( فاضل آب) و بیرون دوش ها قرار دارند.

۶) اطاق رختکن: تابلو «احتیاط، لغزنده» در محلی های مناسب نصب شده باشد.

۷) تجهیزات نجات غریق : مکان آبی باید مطابق استاندارد های فدراسیون نجات غریق، تجهیزات مناسب داشته باشد، بطور منظم کیت های کمک های اولیه، بک بورد، ثابت کننده های سر، ماسک های CPR گردنبند های طبی، قلاب های ایمنی، عصای نجات، حلقه نجات و تیوب امداد و . . . را کنترل کند.

۸) تجهیزات احیا: مکان آبی باید مطابق استاندارد های فدراسیون نجات غریق تجهیزات مناسب داشته باشد

کاهش دست آوردهای مورد انتظار

تفریح جزء لاینفک یک زندگی سالم است ولیکن این تفریح بهایی داشته و نباید برای تفریح محرومیت یا محرومیت هایی برای خودمان بوجود اوریم یا در مواقعی جان خود یا دیگری را به خطر بیندازیم. در آئین نامه های فدراسیون نجات غریق در جهت پیشگیری وضعی از وجود خطر مواردی قابل تطبیق با کاهش دست آوردهای مورد نظر پیش بینی شده است.

الف) تنبیهات از جمله مواردی که می توان در جهت پیشگیری از وقوع حادثه در اماکن آبی به کار گرفت بحث ضمانت اجراهای عدم رعایت مقررات آئین نامه هاست که مجری آن بعضاً منجیان غریق و در رأس این هرم هیأت نجات غریق است.

م ۱۴۱ آئین نامه ایمنی حفاظتی و نجات غریق تخلفات مشتریان یا استفاده کنندگان از اماکن آبی را آورده است:

1. هل دادن و تنه زدن ۲٫ آب پاشیدن بی مورد ۳٫ دویدن در اطراف استخر و یا رختکن ۴٫ شیرجه زدن در مناطق غیر مجاز ۵٫ پرش و یا شیرجه زدن از پشت ۶٫ بیشتر از یک جهش بر روی تخته شیرجه ۷٫ شنا کردن در منطقه شیرجه، بجز زمان های تعیین شده برای این کار ۸٫ خروج از منطقه شیرجه در مسیر مخالف تعیین شده ۹٫ استفاده غیر مجاز از حوله دیگران ۱۰٫ خارج نشدن از استخر، وقتی به وسیله منجیان، دستور خروج داده می شود. ۱۱٫ آب روی منجیان پاشیدن و بی اعتنائی به تذکرات آنها ۱۲٫ سیگار کشیدن در محوطه استخر یا رختکن ۱۳٫ مسابقه حبس نفس بین شناگران

با نگاهی اجمالی به ماده ۱۴۱ به درستی می توان دریافت هدف غائی این ماده صرفاً در جهت ایمنی بیشتر افراد در اماکن آبی هست؛ به عبارت اخری تنها هدف حفظ حیات و سلامت استفاده کنندگان است

تنبیهات مربوط به مالکین و مدیران طرح ها

عمده ترین مشکل استخر داران و یا دارندگان طرح سالم سازی کمبود نجات غریق به میزان استاندارد اعلامی از سوی فدراسیون نجات غریق است. آئین نامه اجرایی فدراسیون نجات غریق در ماده ۶۴ ^۹ ابعاد و تعداد لازم را برای استخرها و ماده ۱۳-۱ ^۱۰ احداث ایستگاه های ساحلی معیار را برای تعداد منجیان غریق مشخص می نماید و ایضاً در تکمیل این آئین نامه ماده ۴ ائین نامه ایمنی و حفاظتی به صورت دقیق تر به این موضوع پرداخته است. مراد از این بحث این بود که اگر مدیری در جهت حفظ جان مردم نسبت به استخدام افراد اهتمام نورزد چه اتفاقی می افتد؟ آئین نامه جهت پیشگیری از این امور در جهت حفظ حقوق مردم و حفاظت از جان ایشان در ماده ۷۲ در دو قسمت اعلام میدارد که به مدیر تذکر کتبی داده می شود و در صورت استمرار با هماهنگی اداره ورزش و جوانان و اداره اماکن عمومی نیروی انتظامی محل به دلالت تخلف پلمپ می شود. و مواردی از این قبیل از جمله عدم اخذ مجوز بهره برداری یا عدم اخذ مجوز احداث نیز با دلالت به ماده ۷۲ اعمال و اقدام می گردد.

تنبیهات منجیان غریق

منجیان غریق بر اساس آئین نامه اجرایی و آئین نامه ایمنی و حفاظتی نجات غریق موظف به انجام وظایف خود هستند که ذکر مواد آن از حوصله مقاله خارج است ولیکن در جهت پیشگیری از ارتکاب تخلفات و کاهش دستاوردهای مورد نظر در قراردادهای ایشان برای تخلفات مبلغی به عنوان جریمه می توان در نظر گرفت و یا در آئین نامه برای تخلفات ایشان مجازات هایی در نظر گرفته است. ماده ۷۱ ضمانت اجرای آن است.

مراد از آوردن تنبهات در قسمت کاهش دستاوردهای مورد نیاز این مهم بوده است که فرد اعم از استفاده کننده، مدیر، منجی غریق با در نظر گرفتن سود و زیان رفتار ارتکابی با مجازات تعیین شده به این رفتار خلاف قانون دست نزند و این مجازات ها جاذبه های تخلف را به حداقل می رساند.

 دوم افزایش خطرات

یکی از مواردی که برای افراد بی مبالات در اماکن آبی می تواند مؤثر باشد و این امر در آئین نامه های مربوط تصویب شده است بازدید گاه و بی گاه توسط هیأت های نجات غریق است.

این نظارت ممکن است توسط بازرسین هیأت انجام پذیرد به عنوان نمونه مواد ۶۸ و ۶۹ و ۷۰ آئین نامه اشعار می دارند

ماده ۶۸ : وظیفه و مسئولیت منجیان غریق فعال و مدیران اماکن شنا و ورزشی های آبی بسیار خطیر است، به طوری که کوچکترین سهل انگاری و تخلف از وظایف و مسئولیت هایشان عواقب وخیم و خطرناکی را در برخواهد داشت، بنابراین هیئت های نجات غریق به منظور بررسی نحوه عملکرد انان و اطمینان از رعایت دقیق مفاد این ایین نامه، بازرسان خود را به طور متناوب برای بازرسی بدان اماکن اعزام می دارند. بازرسی و نظارت بر اماکن ورزشی ادارات کلی ورزشی و جوانان استان ها برابر مقررات می بایست نظارت و مراقبت دقیق از اماکن ورزشی مخصوصاً محل های شنا داشته و همکاری لازم را به عمل آورند.

ماده ۶۹: بازرسان در صورت مشاهده هرگونه تخلفی از جانب مدیریت یا منجیان غریق، مواد این آیین نامه را تذکر می دهند و متخلفان را برای همکاری لازم راهنمایی می کنند. چنانچه در بازرسی های بعدی، موارد تخلف برطرف نشده باشند، مراتب با استناد به مواد آیین نامه به هیئت نجات غریق و مسئولان ورزشی و جوانان محلی گزارش داده می شود تا پیگیری های لازم انجام شود.

ماده ۷۰: گزارشی بازرسان هیئت های نجات غریق در شورای انضباطی که به سرپرستی رییس و عضویت سایر اعضاء هیئت تشکیل می شود، مورد بررسی قرار گرفته و تصمیمات شورا را دبیر هیئت به اجراء می گذارد.

نحوه دیگر نظارت بر عملکرد منجیان غریق توسط شخص سر ناجی است. سر ناجی در ماده ۵ آئین نامه اجرای نجات غریق بدین ترتیب تعریف شده است : از میان منجیان غریق مکان شنا و ورزش های آبی فردی که دارای گواهینامه نجات غریق درجه ۱ یا سوابق منجی گری بیشتر از نظر اخلاق و مدیریت نسبت به سایر منجیان برتر باشد با حکم مدیر مکان شنا به عنوان سر منجی انتخاب و به سایر منجیان و کارکنان مجموعه معرفی می گردد.

در ماده ۸۰ و  ۸۱ آئین نامه اجرایی نجات غریق آمده است.

ماده ۸۰ سر منجی غریق باید نظارت بر منجیان در منطقه شنا شامل تقسیم کردن منطقه بین منجیان حاضر (آرایشی نجات غریق)، تعیین دیدبان و گشت زن را بعهده بگیرد همچنین در شروع هر برنامه یکی از منجیان را جلوی درب رختکن یا دوش بعنوان متصدی بررسی شناگران قبل از ورود به استخر بگمارد. برای مثال مطمئن شود که تمامی آنها زیر دوش میروند و ضمن شستن بدن خود پاهایشان را هم در حوضچه های مخصوصی شستشو میدهند. و مطمئن شود مراجعین فاقد بیماری های مسری پوستی یا بیماری های وخیم هستند.

ماده ۸۱ سر منجی غریق باید منجیان را چنان نزدیک هم قرار دهند که دید همپوشانی ایجاد نمایند تا نقطه یا فضای کوری در محدوده مورد حفاظت منجیان وجود نداشته باشد. در این حالت مرز مشخصی بین ایستگاههای مجاور هم، وجود ندارد و منجیان باید جستجوی خود را در دیدبانی بصورت همپوشانی، از میان محدوده منجی مجاور خود انجام دهند و این تفکر، در میان آنها وجود نداشته باشد که غریق در محدوده حفاظتی منجی دیگر قرار دارد.

نوع دیگر نظارت می تواند نظارت طبیعی باشد، نظارتی است که با ایمن کردن و روشن بودن فضاها، کارکرد کلیه امکانات استخر عملی می شود.

در خصوص نظارت طبیعی باید به شفافیت آب استخر اشاره کرد و در این خصوص می توان به بند ۳ ماده ۷۲ آئین نامه ایمنی و حفاظتی فدراسیون نجات غریق اشاره کرد که اشعار می دارد

سیستم نگهداری آب و روشنایی استخر باید به گونه ای باشد که یک سکه نقره را بتوان در شرایط آرامشی آب، از فاصله ۶ متری در کف استخر مشاهده نمود

نتیجه گیری

هیات نجات غریق به عنوان تشکیلاتی ورزشی موظف به اجرای آئین نامه اجرایی فدراسیون نجات غریق است و در این راستا با عوامل زیر مجموعه این هیات از جمله مدیران اماکن آبی منجیان غریق باید همکاری داشته باشد، مواد مندرج در آئین نامه اجرایی و ایمنی حفاظتی در راستای حفظ جان مردم و افرادی است که در این فضای ورزشی در حال استفاده هستند و به قولی جزء مقررات آمده حقوق ماست و قابل مسامحه نخواهد بود در این آئین نامه ها پیشگیری وضعی یا پیشگیری وضعیت مدارا پیش بینی شده است که البته در مواردی نیاز به ترمیم آئین نامه های اجرایی و حفاظتی وجود دارد.

حامد آریانفر وکیل پایه یک دادگستری

دانشجوی دکترای حقوق کیفری و جرم شناسی

منابع

1. جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایت رسمی فدراسیون نجات غریق جمهوری اسلامی ایران مراجعه کنید
2. ماده ۹ آیین نامه تاسیس استخرهای شنا و بند ۳ ضوابط احداث طرح های سالمسازی
3. بند (و) ماده ۱۰ و مواد ۶۸، ۶۸، ۷۰ آئین نامه اجرایی فدراسیون نجات غریق
4. ماده ۶۲ آئین نامه اجرایی فدراسیون نجات غریق صدور پروانه کار و ابطال آن برای اماکن موضوع ماده ۶۱ این آیین نامه مبتنی بر گزارش بازرسان هیئت های نجات غریق محلی صورت می گیرد. بهره بردار مکان ورزش های آبی موظف است قبل از در اختیار گرفتن و اداره آن نسبت به استاندارد و بی عیب و نقص بودن مکان مزبور اطمینان حاصل نماید در غیر این صورت چنانچه به دلیل نواقصی مزبور حادثه ای برای استفاده کننده رخ دهد، بهره بردار مسئول می باشد. و ماده ۸ آئین نامه تاسیس استخرهای شنا.
5. ماده ۶۱۶ قانون مجازات اسلامی : در صورتی که قتل غیر عمد به واسطه بی احتیاطی یا بی مبالاتی یا اقدام به امری که مرتکب در آن مهارت نداشته است یا به سبب عدم رعایت نظامات واقع شود مسبب به حبس از یک تا سه سال و نیز به پرداخت دیه در صورت مطالبه از ناحیه اولیای دم محکوم خواهد شد
6. آئین نامه اجرایی فدراسیون نجات غریق – آئین نامه ایمنی و حفاظتی نجات غریق
7. علی صفاری-مقالاتی در جرم شناسی و کیفر شناسی-انتشارات جنگل، چاپ اول، سال ۱۳۹۱-صفحه ۴۳
8. همان منبع پیشین صفحه ۱۲۲
9. فدراسیون نجات غریق به منظور ایجاد شرایط و محیطی مطلوب و امن برای شناگران استخرهای روباز یا سرپوشیده، ضوابطی برحسب تعداد پیشینه پذیرش شناگر و تعداد کمینه منجی غریق مورد نیاز بدین شرح تعیین کرده که مدیران استخر ها و اماکن آبی موظفند آنها را رعایت کنند:

چنانچه استخری دارای ابعاد مطابق ردیف های ذکر شده نباشد، ضوابط مورد اجراء در ان به نزدیکترین ابعاد مندرج در جدول برمی گردد. استخرهایی که دارای سه یا چهار منجی غریق می باشند یک کمک منجی و از پنج منجی به بالا در صورت کمبود منجی، می توانند از خدمات دو کمک منجی استفاده کنند.

10. بند ۱۳ – ۱- استفاده از خدمات منجیان متعهد – کارامد و ورزیده دارای کارت معتبر منجیگری و برگ امادگی به تعداد حداقل سه منجی زن برای منطقه شنای بانوان و سه منجی مرد برای منطقه شنای اقایان. انتخاب یک منجی (زن و مرد) درجه یک یا باسابقه خدمت منجیگری، بیشتر به عنوان سر منجی الزامی است. تعداد منجیان هر یک از مناطق شنا به وسعت و تعداد شناگر بستگی دارد و لذا در هیچ یک از اوقات شنا که صبحها بین ۹ الی ۱۲ و بعد از ظهرها بین ۱۴ الی ۱۸ تعیین می شود؛ نیابد در موقع ازدحام و شلوغی دریا میتوان از خدمات کمک منجیان غریق استفاده کرد و در وقت نماز، نهار و استراحت که بین ساعات ۱۲ تا ۱۴ می باشد برای مراقبت از دریا منجی کشیک انجام وظیفه می نماید.