کشف مهم سیاره ای با احتمال حیات زمینی؛ یک قدم بزرگ در جستجوی دوقلوی زمین

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا،به نقل از تباناک، اکنون بیش از بیست سال از کشف نخستین سیاره ای که مانند زمین به دور یک ستاره شبیه به خورشید و خارج از منظومه شمسی ما می گردد، می گذرد.

تا کنون بیش از سه هزار نمونه از این سیارات که به اگزوپلانت معروف هستند، کشف شده اند؛ اما متأسفانه تنها تعداد معدودی از آنها در محدوده ای که به محدوده حیات معروف است، به دور ستاره خود می چرخند؛ یعنی در محدوده ای که زمین به دور خورشید می چرخد و احتمال پیدا کردن حیات در آن بسیار است.

هم اکنون تیمی از منجمان و دانشمندان تمرکز خود را بر یکی از همین تعداد محدود گذاشته اند و شبیه سازی های رایانه ای، نشان می دهد، این سیاره از یک ترکیب صخره ای به همراه اقیانوس و احتمالا حیات تشکیل شده است.

این سیاره که نام آن Kepler-62f است، در سال ۲۰۱۳ توسط تلسکوپ کپلر ناسا شناسایی شده و در فاصله ای برابر با ۱۲۰۰ سال نوری از ماست. ۴۰ درصد از زمین بزرگتر است و در محدوده حیات به دور خورشید خود می چرخد. محدوده ای که در آن شرایط برای تشکیل آب مایع زیاد است.

این مطالعه که از سوی «آموا شیلد» از دانشکده فیزیک و نجوم دانشگاه کالیفرنیای جنوبی انجام می شود، بر روی این سیاره آزمایش های رایانه ای مختلفی را در راستای درک شرایط گردش این سیاره به دور ستاره خود و احتمالات مربوط به جو آن صورت داده است. آنها میزان ضخامت اتمسفر این سیاره را ـ که دقیقا همانند اتمسفر زمین است ـ تا ۱۲ برابر باریک تر از اتمسفر زمین و میزان دی اکسید کربن در جو آن را تا ۲۵۰۰ برابر بیشتر از زمین آزمایش کرده اند و در تمامی این سناریو ها مشخص شده که این سیاره قابل سکونت و زندگی است.

شیلدز درباره این کشف می گوید: ما متوجه شدیم که در این سیاره شرایط متفاوت جوی وجود دارد که به آن اجازه می دهد، در سطح خود آب مایع گرم داشته باشد. این موضوع این سیاره را به اولین کاندیدای یک سیاره قابل سکونت و حیات بدل کرده است.

بنا بر این مطالعه، برای آنکه این سیاره به شکل کامل دارای حیات باشد، نیاز به آن دارد که جو آن کاملا از دی اکسید کربن تشکیل شده و ضخامت جو آن ۵ برابر کمتر از زمین باشد. در فاصله ای که این سیاره به دور ستاره خود می چرخد، باید دی اکسید کربن تا این حد در جو آن باشد تا سطح آن را به اندازه کافی گرم کرده باشد.

شیلدز می گوید: اما چنانچه این سیاره از مکانیزمی که تا این حد دی اکسید کربن را برای گرم کردن سطح خود زیاد کند، برخوردار نباشد و به اندازه زمین از میزان دی اکسید کربن در جو خود برخوردار باشد، تغییرات گردشی در مدار این سیاره در طول سال خود، منجر به آن می شود که در برهه های زمانی مشخص، دمای سطح آن به حدی برسد که احتمال تشکیل آب گرم در آن زیاد باشد و این امر به آب شدن یخ هایی که در سطح سیاره تشکیل می شود، کمک می کند.

مسیر گردش این سیاره با استفاده از مدل رایانه ای با نام HNBody طراحی و شرایط آب و هوایی آن نیز با استفاده از مدل Community Climate System سنجیده شده است. این برای نخستین بار است که ترکیب استفاده از این دو مدل برای سنجش شرایط حیات در یک سیاره مورد استفاده قرار می گیرد.