دیوار نامهربانی

دیوار نامهربانی *

رو به روی کلینیک امام رضا(ع) بیمارستان پورسینا

«دیوار مهربانی» یکی از طرح‌هایی بود که با شعار معروف «نیاز داری بردار نیاز نداری بذار» آغاز بسیار خوبی در ایران داشت و روزی نبود که اخباری مبنی بر ایجاد یک دیوار مهربانی در شهرهای مختلف به گوشمان نرسد؛ اما مثل خیلی چیزهای دیگر که آغاز خوبی دارند و استمرار آنها با اما و اگرهایی رو به روست٬ مدتی می‌شود که دیوارهای مهربانی مورد بی مهری قرار گرفته‌اند.

وقتی به انگیزه اصلی تشکیل دیوارهای مهربانی نگاه می‌کنیم به این نکته می‌رسیم که روحیه همیاری و مشارکت در بین مردم و ابراز همدردی با نیازمندان یکی از اهداف آن بوده است اما حال روز بد برخی از این دیوارها درست خلاف آن چیزی است که مورد نظر ما بود.

بارها این کلام خداوند را از زبان بزرگان شنیده‌ایم که «هرگز به مقام نیکوکاران نخواهید رسید مگر از آنچه دوست می‌دارید در راه خدا انفاق کنید»؛ بنابراین ذات اینکه انسان برای کمک به هم نوع خود همیشه دست خیر داشته باشد خوب است اما چگونگی بخشش نیز اهمیت دارد. حداقل فایده این مکان‌ها این بود که فرصت خوبی بودند تا آحاد جامعه به صورت ناشناس آنچه را که نیاز نداشتند در اختیار دیگران قرار دهند.

اگر تصاویر مربوط به دیوارهای مهربانی را در اینترنت جستجو کنید می‌بینید که لباس‌ها بسیار شکیل و مرتب حداقل روی چوب لباسی آویزان بودند اما این روزها دیدن یکی از دیوارهای مهربانی در سطح شهر رشت و ریختن لباس‌های کهنه و مندرس روی پیاده رو٬ بدجوری تو ذوقمان زده است و حسابی افسوس خوردیم که چرا دیوارهای مهربانی ما اینقدر نامهربان شده‌اند.

سینا هوشمند گورابی – سردبیر دیارمیرزا

* گفتنی است این یادداشت در دومین شماره هفته نامه «جوانان دیارمیرزا» به چاپ رسید.