رای فروشی بدتر از خودفروشی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از بولتن نیوز , رضا سیف پور – مدرس دانشگاه در مطلب پیش رو به نقد خرید و فروش آرای مردم پرداخته و آورده است:چند سالی است که صحبت از خرید و فروش آرای مردم در عرصه انتخابات دیگر یک تابو نیست. رقم های بالای هزینه های انتخاباتی که در هر شهر کوچکی به چندین میلیارد می رسد ، دیگر بابت چند بنر و چند سخرانی نیست و کیست که نداند بخش مهمی از این مبالغ در نهایت تبدیل پاکت های پول می شود و در جریان « مبادلات کثیف آرا » وارد سرنوشت این جامعه می گردد . این پدیده سخیف یعنی خرید و فروش آرای مردم را از هر طرف که نگاه کنیم جز کژی و ناراستی چیزی در آن دیده نمی شود . قانونی که « صراحت » ندارد ، کاندیدایی که « صداقت » ندارد و رای دهنده ای که « سلامت » ندارد …. اینها حداقل پیام های اوضاع نابسامانی است که حاصل آن را دوباره در سرنوشت مردم و جامعه می بینیم .

« فروش رای » اگرچه یک پدیده جامعه شناختی است و باید آن را در نوع تعاملات افراد جامعه با پیرامون خود بررسی کرد اما به خودی خود بیانگر مشکلات قانونی نیز هست . چطور ممکن است پدیده زشتی که این روزها به عرف رایج فعالیت های سیاسی و انتخاباتی تبدیل شده تا این حد از نگاه قانون گذار و مجریان قانون دور مانده باشد؟! . به گمان اینجانب ، اینجا دیگر نمی توان و نباید به دنبال « قانون » و صراحت قانون گشت ، زیرا اگر بپذیریم « عرف خود قانونی محکم است » آنگاه باید یپذیریم که این پدیده ضد اخلاقی و ضد قانونی خود به قانونی محکم تبدیل شده که مقابله با آن در حد قانون شکنی پرهزینه و دشوار است !! .

متاسفانه در حوزه فرهنگ سازی هم رسانه های جمعی و رسانه اثرگذاری همچون صدا و سیما تا کنون سیاست سکوت پیشه کرده اند و کمتر درباره موضوعی به این مهمی طرح موضوع نموده اند . گویی گمان کرده اند با چشم بستن بر این پدیده زشت می توان آن را از صحنه اجتماعی حذف کرد. ! وقتی یک « شهروند » به خود « حق » می دهد در مقابل اندک پولی ، اندیشه ، باور ، اعتقاد و تمام موجودیت سیاسی – اجتماعی خود را به فردی که تنها مشخصه آن پاکتی پراز پول است بفروشد ، در واقع به خود حق داده با آینده خود ، خانواده و فرزندان و دیگران خود قمار کند و این حقیقتی تلخ در اوضاع سیاسی جامعه ما است که این روزها بیش از پیش رونق گرفته .

اکنون زمان تذکر به خود است . بدون شک در همین اندک زمان باقی مانده تا انتخابی دیگر نمی توان انتظار تغییری شگرف در باور « رای فروشان » داشت اما می توان به صراحت فریاد زد که « فروش رای » و نظر و باور و اندیشه به مراتب زشت تر از « فروش تن » است زیرا هر کدام از ما اگر مرتکب این بزه اجتماعی – سیاسی سخیف شویم بطور مشخص علاوه بر خود به سرنوشت هزاران نفر دیگر آسیب رساده ایم و بدون شک نباید فردای دیگر انتظار معجزه ای در معیشت و رفاه و عزت خود داشته باشیم .

نمی دانم در مجلس پیش رو چه رخ خواهد داد و نمایندگان ملت چقدر بر این باورند که این پدیده زشت اجتماعی – سیاسی اگر بیش از این گسترش یابد می تواند لکه ننگی بر تارک جامعه ما باشد ، با اینحال ضمن قدر دانی از تمام آنها که به پشتوانه « سلامت » و آرای به حق مردم به خانه ملت راه یافته اند ، امید دارم از فردا، رسانه های ما به عنوان چشم بیدار نظام و انقلاب رای مردم را همچون « حق الناس » باور بدارند و به عنوان یک مطالبه مهم سیاسی – اجتماعی بخواهند تا در این مجلس قوانین محکم تری در حوزه ورود کاندیداها به عرصه انتخابات و پس از آن فعالیت های انتخاباتی اتخاذ شود تا خدای نکرده بخشی از نخبگان جامعه ما به دلیل سلامت خانه نشین نشوند و جای آنها را اربابان پول و ثروت نگیرند .