تنها ابلهان زنده می مانند

تنها ابلهان زنده می مانند؛ نوشته ی کیت ویلر و ترجمه ی زهرا تابشیان. نشر آموت. چاپ اول: زمستان ۱۳۹۴

«زنان بدون مرز»

When mountains walked اولین رمان «کیت ویلر» ؛ نویسنده ی آمریکایی است که «زهرا تابشیان» به صلاحدید خود آن را بانام «تنها ابلهان زنده می مانند» به فارسی ترجمه کرده است. این رمان آمریکایی که اخیراً توسط نشر آموت منتشر شده است هنوز شناخته شده نیست و جای حرف، بسیار دارد.

مگی به همراه همسرش کارسن به روستایی دورافتاده در پرو می رود به منظور ارائه خدمات بهداشتی و درمانی. همان جایی که شصت سال پیش مادربزرگش آلتئا به همراه همسرش جانی در سوگ فرزند از دست رفته شان نشسته اند. زندگی مگی و جدش؛ آلتئا با فاصله ی زمانی قابل توجهی تقریباً به موازات یکدیگر روایت می شود. حجم بیشتر داستان به روزگار مگی تعلق دراد و رجعت به گذشته به نرمی و بدون سکته بیان می شود.

کیت ویلر، خواننده را به قلب ژرف ترین دره های پرو می برد. به جنگل های باران با اقلیم ویژه ی آمریکای شمالی. به جهان سوم که تحت لوای اقتصاد و سیاست کشورهای توسعه یافته است. ضمن توصیف چنین فضای بکری و با اشاره های مبرهنی به اوضاع سیاسی و اقتصادی کشورهایی چون پرو، به ظریف ترین ابعاد انسانی توجه دارد. تسلطی که کارسن هم از لحاظ شغلی و اجتماعی و هم از لحاظ روحی و عاطفی بر شخصیت مگی دراد بسیار حائز اهمیت است.

مگی در گیرودار جنس دوم بودن و در کشمکشی که با تنهایی هایش دارد و برایش پر واضح است که بدون کارسن از عهده ی انجام هیچ کاری بر نمی آید، نوزادی را از مرگ نجات می دهد، با مردم بومی روستا رابطه ای عمیق و انسانی برقرار می کند و ضمناً عاشق می شود. عاشق رهبر گروه شورشی و تروریستی بلک رابینو.

نویسنده در حالی که خواننده را مجذوب طبیعت و مردم بومی پرو کرده است و از طرفی با روایت وجوه انسانی و عاطفی، خواننده را به چالش کشیده است، گریزی می زند به صحراهای وسیع هندوستان. آلتئا مادربزرگ مگی، شصت سال پیش در فضایی کاملاً متفاوت داستان مشابه ای با مگی دارد. با سفری پرماجرا که به تحولی معنوی در وجودش می انجامد دلبسته ی کشیشی بودایی می شود.

گویا کیت ویلر می خواهد با روایت داستان این دو زن که ژنتیک آن ها را به هم متصل کرده است به خواننده خاطر نشان سازد که عشق می تواند هر کسی را در هر کجا و در هر زمان به مبارزه بطلبد.

آلتئا حقیقت را پنهان می کند تا زندگی زناشویی اش را نجات دهد اما مگی درمی یابد که بیش از هر کسی به خودش متعهد است. در واقع نویسنده با به پایان رساندن داستان در حالی که مگی تنهاست و برای آینده خود و جنینی که در رحمش دارد مشغول خیال پردازی است خواننده را دچار نشئه ی جاری بودن زندگی می کند.

مارال اسکندری

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.