از کسب اجازه جعفرزاده از مادر و زیارت مزار پدر تا حضور در گلزار شهدا +تصاویر

سلام شما را دوست میداشتم چون خاک جبهه را خوردی و درد یک ایثارگر را با تمام وجود حس میکنی ولی حیف که انچه که انتظار داشتم از شما و انچه که باچشمهایم در انتهای خیابان تختی درست اواخر اسفند از مسئولین دفترشما باحضور شما دیدم اب پاکی بود به تمام رویاهایم شما که برای رزمنده های ایثارگر زحمت کشیدین و حق مطلب را بجا اوردید پس از نزدیک سی سال از پایان جنگ پس چرا اقای جعفر زاده ان قدمهای حیاتی اخر را فراموش کردید پس چرا مجلس محترم قانون جامع ایثارگران راتصویب کرد کدام ارگان باید قانون کشور را اجابت کند ایا کشوری با عظمت ایران برای این حداکثر پنجاه هزارنفر رزمنده که از ناموس و زندگی خود گذشتند تا جلو دشمن نامرد بایئستند چرا اینقدر فرق بین بسیج و ارتش جائیکه مجلس همه را بدون حس برتری بسیج یا ارتش همه را در یک قانون گنجانیده منتها درماندگان ارتش که جایی نبوده که من شخصا مراجعه نکرده باشم و با جواب بیهوده نسل جدید ارتش روبرو نشده باشم درعوض ان برادر بسیجی که با حضور دوماهه در جنگ با حداقل دومیلیون حقوق توانست بازنشسته شود اما دریغ از من ارتشی که سابقه مجروحیت وبستری در بیمارستانهای جندی شاپور و شرکت نفت را دارم بعلت حماه موشکی عراقیها و موج انفجار وترکش حتی راضی به مستمری میباشم که خیلیها بدون حضور درجنگ از ان بهره مندن ولی من با حضور چهارسال پشت خاکریز جنگیدن حتی از کوچکترین وام یا تسحیلات یا حقوقی محروم میباشم فقط پس از سی و چند سال مستاجری درتهران فقط فقط شرمنده خانواده ام با نزدیک ۶۰ سال سن من رشتی هستم با جان و دل بازهم فقط بشما رای خواهم داد نه به کسی دیگر ایثارگر با افتخار نطام مسعود نیک ابدی ۰۹۱۵….۲۳۷ یا علی