صادق علی نیا

دانشجو و رسالتهای پیش رو

در مسئولیت متقابل دانشگاه و جامعه برای تولید ثروت علمی انسانی که منجر به انباشت آن نشود ودر راستای اهداف خرد و کلان جامعه برای بهره وری هدفمند وشایسته این سرمایه های عظیم باشد ،غایتی جزدرک مطالبات بنیادین وکارکردهای دو سویه آن نمی رود

شانزدهم آذر در تقویم ملی ما به نام روز دانشجو نام گرفته است .این روز مقدس رابه پاس اهمیت و نقش آن در تولید وپویایی تفکر بی بدیل اش گرامی میداریم .دانشجو محور و محرک بستری است که بن مایه توسعه همه جانبه می باشد. تفکر اساس پیشرفت ومبنای حرکت بسوی تعالی است

aliniaexاین روشنگری و تنویر از پرسش می آغازد و جستجوبرای دستیابی به استنتاج آن چیزی که فلسفه علم است ، چیستی و چرایی آغازین واکاوی برای تثبیت پارادایم علم است .نهاد دانشجوپرسش است و بایدها و نبایدها توام با خرد ورزی …
دانشگاه از مهمترین نهادهای علمی و آموزشی است که محل برخورد و تعامل انواع اندیشه‌ها و تجربه های علمی است. فضای آن نه تنها عرصه تحقیق و پژوهش است بلکه بیش از همه بعنوان تریبونی برای بیان فعالیتهای سیاسی و شکل گیری جنبش‌های دانشجویی در نظر گرفته می شود، به ‌طوری ‌که اگر دانشگاه محل رشد افکار نو، ایده‌های بدیع و تولید اندیشه نباشد و باعث سلب مسئولیت دانشجو از آرمان هایش بشود و او را نسبت به مسائل فردی واجتماعی بی تفاوت و غیر موثر کند، نه تنها نمی‌تواند بعنوان مهمترین ابزارفکری جامعه برای ایجاد جامعه آرمانی و توسعه سیاسی ایفای نقش کند، بلکه ممکن است حتی زمینه ایجاد سیاست‌های اقتدارگرایانه را نیز فراهم سازد بنابراین جنبش دانشجویی باید به مسیری هدایت شود که به تحقق آرمان‌های جامعه، عدالتخواهی، رفع تبعیض وآزادی بیان منجر شود. چرا که این جنبش مهم نبض فکری تمام حرکت‌های اجتماعی و اصلاحی را در دست دارد و بیطرف‌ترین وغیرمنفعت‌طلب‌ترین جریان فکری در جامعه است
بایدها و نبایدهای این مسئولیت و جنبش تنها مربوط به دانشجو نیست، بلکه جزء وظایف و مسئولیت‌های دانشگاه، جامعه و مسئولان دولتی نیز می‌باشد.. دانشجو بعنوان عضوی از جامعه، مسئول ساختن آینده، قدم برداشتن در راه اعتدال و عقلانیت و جهاد فکری جامعه است و باید تحول مهمی در نظام فکری، آموزشی و انتقادی دانشگاه با محوریت پژوهش و تحقیق و طرح اندیشه های نو با تاکید بر آزاد اندیشی و روحیه آرمانگرایی ایجاد کند.
دانشجو بعنوان یک روشنفکر مسئول باید نسبت به کلیه مسایل  سیاسی ،اجتماعی ،فرهنگی  و …جامعه احساس تعهد کند و بتواند با روحیه اصلاح و سازندگی وتبیین های هدفمند را جانشین روحیه سریع و بدون پشتوانه فکری کند و نظارتی فعالانه بر عملکرد سیستم داشته باشد. دانشجو برای تحقق این مسئولیت نباید «انتزاعی» عمل کند، آرمان‌ها باید با توجه به واقعیت‌ها و شرایط عینی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در نظر گرفته شود و بتواند پاسخگوی نیازهای مختلف فکری جامعه باشد.

بنابراین دانشگاه در عین انتقاد پذیری باید محل کشف اندیشه ها و تبدیل کردن استعدادهای بالقوه به بالفعل باشد و این امر برآیند اجتناب ناپذیز یک جامعه علمی و تربیت کننده دانشجو بعنوان متفکری آگاه است.
از این رواز دانشگاه  به عنوان متولی تولید علم و فکر انتظار میرود تربیت و آگاهسازی را جزئی از دغدغه ها و اصول ذاتی خویش بداند.
درشرایط کنونی ودر عصر انقلاب علم و تکنولوژی که علوم و دانش به آگاهسازی شهروندان برای دستیابی به یک توسعه پایدار و بسوی زندگی متوازن می پردازند ،یک سوال اساسی وجود دارد که تا چه میزان توانسته ایم با بهره مندی و مطالعه علوم  ، زندگی هدفمندو مطلوبی را در بستر امروز و فردای خویش و بالطبع جامعه آرمانی همگانی داشته ایم .
بنابراین در مسئولیت متقابل دانشگاه  و جامعه برای تولید ثروت علمی انسانی که منجر به انباشت آن نشود ودر راستای اهداف خرد و کلان جامعه برای بهره وری هدفمند وشایسته این سرمایه های عظیم باشد ،غایتی جزدرک مطالبات بنیادین وکارکردهای دو سویه آن نمی رود .منزلتی که دانشجو در جستجوی این آرزوست.

صادق علی نیا – دانشجوی دکتری ژئوپلیتیک دانشگاه خوارزمی

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.

Share