حکایت این روزهای داماش;از بی نتیجه ماندن «جلسات کمندی» تا کمک ۱۰۰ میلیونی به سپیدرود و مخالفت با پاداش ۵ میلیونی به داماش !

اختصاصی پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا همه چیز پس از کشف اختلاس ۳ هزار میلیاردی شروع شد. تیره روزی های داماش را می گویم. درحالیکه هولدینگ امیرمنصور آریا با در اختیار قرار گرفتن داماش گیلان توانسته بود بعد از سالها نوید حضور یک باشگاه قدرتمند در ورزش گیلان را بدهد متاسفانه رفته رفته امید ورزش دوستان گیلانی با اتفاقاتی که برای «مه آفرید امیرخسروی» رخ داد از بین رفت.

یادی از گذشته,اختلافاتی مه مجنر به سقوط داماش شد

همزمان با کشف اختلاس و به مراتب آن بسته شدن حساب داماش رفته رفته مشکلات این تیم نیز شروع شد تا جایی که در سال ۹۱ تنها دغدغه مهم هواداران این بود که آیا داماش در گیلان می ماند یا خیر! حضور شهرام قویدل در داماش هم بجای خیر و برکت برای این تیم بر حاشیه ها افزود تا جاییکه خود قویدل هم کلاهبردار از آب درآمد !
طی این سال ها فوتبال دوستان رشتی حتی یک روز خوش هم نداشته اند.تا بوده حرف از نداری و بی پولی های داماش بوده و اختلافات امیر عابدینی با مدیران ارشد استان و مدیرکل ورزش و جوانان گیلان ! درحالیکه اواخر اسفند سال ۹۲ هواداران داماش تنها دغدغه شان این بود که کسی به داد داماش برسد و با تزریق این پول به هر طور ممکن که شده سهمیه فوتبال گیلان حفظ شود همان اختلافات تیشه به ریشه داماش زد تاجائیکه مسعود رهنما مدیرکل ورزش و جوانان گیلان بعد از اظهارات تند مدیرباشگاه داماش بگوید «عابدینی را نمی شناسد»(اینجا)
روزها یکی یکی سپری شدند و همچنان خبری از کمک مالی نبود تا اینکه ۲۱ فروردین ۹۳ داماش آخرین دیدار خود در لیگ برتر را مقابل مس کرمان انجام داد و در میان اندوه هواداران خود به لیگ دسته یک سقوط کرد.روزی که هواداران داماش از دقیقه ۷۰ بازی که سقوط تیم محبوبشان مسجل شده بود شروع به فحاشی به مسئولان گیلان و رشت کردند تا جائیکه جبار کوچکی نژاد که در کنار مهدوی و رهنما از نزدیک تماشاگر بازی بود همزمان با سر دادن شعار هواداران علیه مسئولان جایگاه ویژه را ترک کرد و از ورزشگاه خارج شد.(اینجا)

از تجمع و نامه نگاری تا تشکیل «کمند»

با سقوط به دسته یک هم شرایط داماش فرق چندانی نکرد و تا به امروز همچنان مشکلات مالی معضل اصلی این تیم بوده و کار چندانی هم از دست عابدینی مدیرعامل این باشگاه بر نمی آمد. اما هر طور که شده بود این تیم در مسابقات حاضر می شد و در بازیها شرکت می کرد.اما بحرانی ترین شرایط داماش شاید وضعیت کنونی این تیم باشد.جائیکه داماش به دلیلی مشکلات مالی حتی نتوانست در یکی از بازی های خود حاضر شود.

از سوی دیگر هواداران این تیم هم در این سالها بیکار ننشستند و تا می توانستند تجمع کردند و برای مسئولان استان و کشور نامه نوشتند و امضا جمع کردند و در آخر هم تعدادی از آنها در کنار برخی چهره های سیاسی – اجتماعی کمیته مردمی نجات داماش«کمند» را تشکیل دادند که تا اینجای کار «جلسات کمندی » آنها نتیجه ای جز امید کاذب به برخی هواداران و بازیکنان نداشته است.

در هر صورت همزمان با تشکیل «کمند» و اعلام آمادگی امیر عابدینی مبنی بر واگذاری این تیم زمزمه درخواست اعضای شورای شهر رشت مبنی بر در اختیار گرفتن داماش توسط شهرداری از گوشه و کنار به گوش رسید! خبری که در ابتدا کمی غیرقابل باور به نظر می رسید اما کم کم به واقعیت پیوست تا جائیکه اعضای شورا صراحتا اعلام کردند شهرداری رشت داماش را در اختیار بگیرد و برای بیان جدیت خود درباره این موضوع در تمرینات این تیم نیز شرکت کردند.

از کمک ۱۰۰ میلیونی به سپیدرود تا مخالفت با پاداش ۵ میلیونی به داماش

اعضای شورای شهر رشت در حالی خواستار خریداری داماش شده اند که نیک می‌دانند سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های تیمداری حرفه ای را برای شهرداری ها ممنوع اعلام کرده و از سوی دیگر حتی شهردار رشت نیز چنین پیشنهادی را عاقلانه نمی داند و در چندین نوبت به صراحت اعلام کرده که «کار شهردری تیم داری نیست» و پیشنهاد واگذاری داماش به شهرداری یک تصمیم احساسی است نه عقلانی ! ضمنا این نکته را نیز باید به یاد داشته باشیم که چندسالی است حتی وزارت ورزش هم حاضر نیست برای ورزش حرفه ای هزینه کند.

اما دیروز در حالیکه تعدادی از هواداران داماش در کوچه منتهی به ساختمان شورا منتظر شنیدن خبرهای خوش از سوی نمایندگانش در پارلمان شهری بودند اما نه تنها هیچ صحبتی مبنی بر واگذاری و خرید داماش از سوی شورا نشد بکه در اتفاقی عجیب تر اعضای شورا بعد از ماه ها انتظار لایحه پرداخت پاداش ۵ میلیون تومانی(!)مربوط به آخرین بازی فصل گذشته این تیم را بررسی کردند که البته با این کمک مالی سنگین هم موافقت نشد تا مردم رشت و هواداران داماش بدانند که نباید بیهود دل به شورایی ببندند که سیستم اداری آن آنقدر فشل و ناکارآمد است که دستور پاداش ۵ میلیون تومانی شهردار رشت اینگونه دچار بروکراسی اداری می شود !

اعضای شورای شهر رشت اگر حقیقتا به دنبال حل مشکلات داماش هستند به جای اینکه خواستار خرید داماش شوند بهتر بود همانند سپیدرود به این تیم کمک مالی می کردند.وقتی شهردار رشت به راحتی و بدون مصوبه شورا تنها با یک درخواست ۱۰۰ میلیون تومان به باشگاه دسته دومی سپیدرود که اتفاقا تعدادی از برادران عضو شورا نیز مفتخر به عضویت در هیات مدیره این تیم هستند و معاون شهردار رشت سرپرستی این تیم را برعهده دارد ,کمک مالی می کند بی شک درخواست اینکه حداقل همین مبلغ را به تیم دسته اولی داماش کمک کند دور از انتظار نیست.
اعضای شورا به خوبی از وضعیت مالی شهرداری آگاه هستند و می دانند که وقتی شهرداری در پرداخت حقوق پرسنل خود مانده و حقوق رفتگران زحمتکش را با تاخیر پرداخت می کند عاقلانه نیست معضلی به نام تیم داری را هم به سایر مشکلات خود اضافه کند تا از فردا علت برد و باخت تیم و نحوه ارنج بازیکنان هم به سوالات انبوه اعضای شورا و تماشاگران از شهرداری اضافه شود.
در پایان اگرچه به دست آوردن دل هواداران و بازیکنان جوان داماش کار بسیار خوبی است اما مسئولان می بایست از هر گونه اظهارات صرفا احساسی و هیجانی خودداری کنند و بیش از این بازیکنان و هواداران داماش را چشم انتظار نگه ندارند.