رسانه ملی و آنسوی پیروزی شیرین

رسانه ملی و آنسوی پیروزی شیرین

در دومین روز از ماه مبارک رمضان ، بلند قامتان والیبال ایران به شایستگی کام ایرانیان سرتاسر گیتی را شاد کردند و طعم تلخ شکست را به همتایان آمریکایی خود چشانیدند اما ورای این پیروزی شیرین ، تلخی دیگری وجود داشت که نمی توان آن را نادیده انگاشت .
از همان لحظات آغازین بازی حساس ایران و آمریکا ، نکته آزاردهنده ، پوشش نامناسب تلویزیونی مسابقه بود . قطع و وصل های مداوم صدا و تصویر از همان لحظات آغازین مسابقه حکایت از نابسامانی فرآیند آماده سازی تیم اعزامی به ورزشگاه و ناهماهنگی گروه مستقر در پخش شبکه داشت و بدتر از همه نامناسب بودن میکروفن گزارشگر پایانی مسابقه که قصد داشت تا با مصاحبه خود شادی مردم و بینندگان را مضاعف کند باعث دلزدگی مخاطبان شد . آیا آن میکروفن های ناقص که هربار باید در جلوی دوربین تعویض می شد شایسته چنین برنامه مهم با پخش ماهواره ای بود ؟ آیا در شبکه سه سیما دو عد میکروفن سالم بدون نوار چسپ های زننده وجود نداشت ؟ چرا باید بینندگان جهانی شبکه سوم سیما شاهد این نابسامانی های فنی باشند ؟ و مهمتر از همه چرا ما باید توقع داشته باشیم برای تماشای مسابقات خارج از خانه ، مردم به سراغ شبکه های ماهواره ای نروند ؟ امروزه پوشش تصویری مسابقات ورزشی یک تخصص محسوب می شود و شبکه های مختلف تلویزیونی با به تصویر کشیدن مطلوب مسابقات توان و تکنیک خود را به رخ بینندگان در سرتاسر جهان می کشند .کاری که هر شبکه محلی سعی می کند تا با دقت و فراست از عهده آن برآید اما در شبکه سوم سیما ، پر مخاطب ترین شبکه تلویزیونی که از قضا ورزش را در تخصص خود می بیند شاهد ناهماهنگی و ضعفی هستیم که زیبنده نام رسانه ملی نیست .
در این بین اما یک نکته عجیب دیگر هم وجود داشت و آن سلامت مطلق میکرفن مجری دوم ( آقای حسینی ) بود که وظیفه اعلام مسابقه پیامکی و جوایز متعدد اسپانسرها را داشت . و اینجا یک سوال در ذهن متبادر می شود و آن اینکه این اسپانسرها در صدا و سیما چه میکنند؟ چرا حضورشان در صدا و سیما تا این حد پر رنگ شده که مجری برنامه ماه عسل در اولین شب اجرای خود مجبور می شود صمیمانه از آنها تقدیر کند و حضور برنامه در کنداکتور شبکه را مدیون آن اسپانسرها بخواند ؟ دامنه حضور اسپانسرها در برنامه های تلویزیونی تا کجاست ؟ مثلا چرا باید بخش مهمی از پایان مسابقه والیبال به پیام های مستقیم اسپانسرهای برنامه اختصاص یابد و نه ورزشکاران یا مربیان ؟
این سوالات را که کنار هم میگذاریم میبینیم حال رسانه ملی ما چندان خوب نیست و اگر رسانه ملی حالش خوب نباشد خیلی بد می شود . بدون شک لازم است که بیش از اینها به صدا و سیما به عنوان رسانه استراتژیک نظام توجه شود . مشکلات مالی نباید صداو سیما را تا این حد با چالش مواجه سازد . صدا و سیما یک رسانه دولتی است و دولت موظف است نگران حالش باشد چون حال بد صدا و سیما پیامدهای بدی برای جامعه دارد . روی سخنم با مسئولین دولتی است . صدا و سیما را دریابید قبل از آنکه دیر شود . اکنون رئیس جدید صدا و سیما آقای دکتر سرافراز گام های بلندی در جهت اصلاح ساختار و ماموریت های زائد رسانه ملی برداشته اما شکی نیست این جراحی بزرگ ، بدون کمک دیگر دستگاه های ذیربط میسر نیست بخصوص آنکه ایشان در روند اصلاحات خود با موانع مختلفی نیز روبروست . باید صدا و سیما را از این بحران عبور داد . چنین وضعیتی زیبنده دستگاه مهم وتاثیرگذار فرهنگی همچون رسانه ملی که ماموریت آن به فرموده امام راحل (ره) «دانشگاه عمومی » است نمی باشد .

رضا سیف پور – مدرس دانشگاه

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.