سالی که بر ما گذشت …

سالی که بر ما گذشت …

عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد
چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد ( حافظ)

سال ۹۳ نیز با هر تقدیر و ترتیب به ما چون برق و باد گذشت آری روزگار به یک قرار نمی ماند اکنون باید با واکاوی ِسال سپری شده ، به فراست به ترصّد نشست و محاسبه نمود در سالی که گذشت چه بودیم ؟‌چه کردیم؟‌و چه شدیم ؟ و در واقع چه گام موثر و درخوری دراعتلایِ اسلامیّت و ایرانیّت برداشتیم . رهبر فرزانه انقلاب سال ۹۳ را سال اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی نام نهاده بودند ، باید داوری نمود که این الویّت ها و استراتژی ها تا چه میزان تحقّق پذیرفته است ؟ ‌در این راستا ، رصد گیری و درصد گیری نرخِ موفقیت یا عدم موفقیت می تواند مدیران و دلسوزان جامعه را برای برنامه ریزی بهتر و برتر آینده مَدَد شایان برساند.باید اذعان نمود که به رغم پاره ای از تلاش های مستمر دولت در حوزه اقتصاد به علّت اتکای مطلق به دلارهای نفتی و بالتبع اقتصاد رانتی و وجود مفسده های وسیع روز افزون مالی نتوانسته ایم در تحکیم اقتصاد مقاومتی و اقتصاد بدون نفت چشم اندازی رهگشا بگشائیم

در حوزه حل و فصل نمودن مسائلِ مرتبط با انرژی هسته ای نیز خوشبختانه دولت توانست دیپلماسی فعّالی را به رغم همه کارشکنی های داخلی و خارجی با حمایت رهبری تعریف و تثبیت نماید که امید آن می رود در سال جدید قصه دراز مذاکرات به سر آید و ملت ما شاهد کامیابی مقتدرانه در این زمینه باشند اما در مورد فرهنگ باید عنوان نمائیم که متاسفانه کشور ما همچنان شاهد بسیاری از بی فرهنگی ها در حوزه فرهنگ است پاره ای از آمارهای منتشر شده نشان می دهد که هفتاد درصد مصادر فرهنگی کشور همچنان در دست کسانی قرار دارد که نه تنها اشراف بلکه حتی اطّلاعی نیز بر ماهیّت و ابعادِ ذیمدخل فرهنگ ندارند ! روشن است برای نظامی که به هر حال دعوی کلانِ فرهنگ مداری ِ‌ متعالی را با خود به همراه دارد این وضع چندان وضعی مطلوب و موجّه نمی باشد باید دست به کاری زد تا غصه سرآید باید تدبیری نمود تا گردش نخبگان ،‌جایگزین گردش نخاله ها گردد! باید شایسته سالاری جای ارادت سالاری را بگیرد باید توجه ای بلیغ به این مسئله داشت که زیر ساختِ انقلاب و نظام ما یک زیر ساخت فرهنگی ست و چنان که فیلسوفان ما گفتنه اند: علت موجده همان علت مبقیه است

در مورد آموزش عالی نیز جالب است که بدانیم هم اکنون ۵ میلیون دانشجو در ۲۵۰ مرکز دانشگاهی در سراسر کشور مشغول به تحصیل می باشند تحقیقاً این میزان از جمعیت می تواند بسته به نحوه مواجه ما با آن هم فرصت و هم تهدید باشد باید فرهنگ را از دست مدعیان بی کفایت فرهنگ رهانید تا انقلاب در این مقطع از زمان نفس بکشد در ارتباط با وضعیت آموزش عالی نیز باید گفت :

هم اکنون این واقعیت که درصدِ فارغ تحصیلان ِ مدرک دار بیکار ما از بی سوادان بیکار بیشتر است ! واقیت تلخ ِ بازار کار ماست . تبِ شدید و فزاینده مدرک گرایی در بین سیاسیّون ، ‌نظامیون ، ‌اداریون و روحانیون نمی تواند نشانه خوبی برای ارتقاء کیفیت علمی جامعه باشد ای بسا به کار گیری مدرک دکتری به عنوان لقب برای این قبیل از افراد ، نشان دهنده خودباختگی آنان باشد تا با رخ کشیدن عناوین مطنطن ِ دانشگاهی ،‌بی سوادی و ضعفِ ‌تخصص شان را بپوشانند ! از این رهگذر توسعه نسنجیده علمی ،اُفتِ کیفیت درسی ، اُفتِ پژوهش ، ‌تقلّب های علمی رو به تزاید ! و بالاتر از همه اُفتِ فرهنگ علم و عالم در جامعه ،‌گوش خراش ترین و دردناک ترین زنگ خطری ست که هم اکنون می توان آن را از دور و نزدیک شنید !

در مورد امنیت مرزهای خارجی و داخلی هم پر پیداست که کشور ما چون گذشته در سایه هوشیاری و مجاهدتِ دولت ، ارتش و سپاه از شرایط بسیار مطلوب و قابل ستایشی برخوردار بوده و است

در پایان این یادداشت ، سال خوبی را برای همه هم استانیهای عزیزی آرزومندم . شادما نی تان خجسته باد دور از چشم پاییزان .

روزها گر رفت گو رو باک نیست

تو بمان ای آنکه جز تو پاک نیست (مولوی)

دکتر سید حجت مهدوی سعیدی

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.