لقی موزاییک پیاده‌روها و مرام پهلوانی/وقتی انصاف رنگ می‌بازد/یک امامزاده ودو متولی

اختصاصی پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا با مرور مهمترین اخبار روزنامه های صبح گیلان همراه ما باشید.

ماجرای لقی موزاییک پیاده روها و مرام پهلوانی!
در ستون «دیوار موش داره»شماره امروز سوال جواب می خوانیم:خبر رسیده که سنگفرش های پیاده روی منتهی به مرکز شهر رشت پر از گل و لای است (بخوانید فاضلاب فسیل شده) و در روزهای بارانی بعد از چند دقیقه پیاده روی باید یک دست لباس عوض کرد، حالا اینکه موزاییک ها یکی در میان لق هستند، بماند! آن وقت ما به مادر و خواهرهایمان گیر می دهیم که چرا چکمه، بت و ساپورت می پوشند؟!
کلاه مان را قاضی کنیم، به راستی در این گل و لای آیا آنها می توانند کفش اسپرت با شلوار گشاد و لباس های بلند بپوشند؟!
البته اگر به همین وضع پیش برود و شستشویی از طرف شهرداری صورت نگیرد تا یکی دو ماه آینده مردان ما هم باید «لاس پاره» (شلوار مخصوص ورزشکاران کشتی گیله مردی» بپوشند و آن زمان دیگر عید است و توریست هایی که به رشت سفر می کنند در حیران می مانند که در این عصری که همه در «فردگرایی» فرو افتاده و دست و پا می زنند (درست مثل غرب) در این شهر چطور همه پهلوانند! باور بفرمایید!

گیلانی ها از پیشگامان فضای مجازی و شبکه های اجتماعی
انواع و اقسام شبکه های اجتماعی با نام های مختلف یکی پس از دیگری دنیای مجازی را در حال تسخیر هستند و روز و شب برای کاربران نگذاشته اند، گیلانی ها از پیشگامان این عرصه هستند و اگر از تهران جلوتر نباشند عقب تر هم نیستند! حالا خوب و بدش بماند؛ از دانش آموزان و دانشجویان گرفته تا کسبه و بازاریان از کارمندان و کارگران گرفته تا زنان خانه دار، روستاییان و کشاورزان … اغلب به نوعی عضو یکی از این شبکه های اجتماعی هستند! اما اخیرا یکی از قشرهایی که در جای جای گیلان سخت درگیر کرده قشر کارمندان و کارکنان در محیط کار است؛ گاهی این بزرگواران آنقدر در این شبکه ها عمیق می شوند که صدتا ارباب رجوع هم بیاید و برود انگار نه خانی آمده و نه خانی رفته!
جا دارد مسووولین همانطوری که داشتن تلفن همراه را برای دانش آموزان و سربازان در مدارس و پادگان ها ممنوع کرده اند. گوشی های هوشمند را نیز برای کارکنان در محل کار ممنوع اعلان نموده تا آنها با گوشی های ساده در محل کار حاضر شوند!

وقتی انصاف رنگ می بازد!
در ستون «خروس بی محل»سوال جواب نیز می خوانیم:
گفتم: من عاشق غذاهای ایرانی و سنتی هستم و هیچگاه آن را با فست فودها و غذاهای بیرون از خانه عوض نمی کنم اما اگر مساله سلامتی در میان است، باید در استفاده از مواد پروتئینی اعتدال رعایت شود!
گفت راستی شما هم شنیده اید که معاون وزیر کشاورزی بالا بودن میزان سرب در گوشت مرغ را رد کرده گفت که در تولید طیور به هیچ عنوان از هورمون استفاده نمی شود و کیفیت گوشت مرغ ایرانی به گونه ای است که در سبد خانوار مردم جایگاه خود را به دست آورده است.
گفتم: ای کاش معاون محترم وزیر کشاورزی در ارتباط با عرضه فرآورده های خام دامی مثل گوشت قرمز تازه، گوشت منجمد و گوشت چرخ کرده نیز نکاتی را یادآور می شدند که در بحث بهداشت و سلامت اهمیت بسیار داشته و بیخ گوش شهرها، گاهی کشتارهای غیربهداشتی مسئله ساز می شوند!
گفت: ما خودمان مقصر هستیم، سازمان دامپزشکی تلاش خود را دارد و بازرسان نیز در وقت اداری این نوع فرآورده ها را در بازار کاملا در کنترل دارند اما وقتی انصاف رنگ می بازد چه انتظاری هست؟
گفتم: این اتفاق، یعنی فروش فرآورده های خام دامی در بازارهای سنتی رایج هست و بهداشتی هم در کار نیست!
گفت: قصابی ها هم نگاه خودشان را خیلی اصولی به بهداشت معطوف نمی دارند؛ گرچه نیم نگاهی به موضوع بازرسی دارند اما از آنجایی که بحث کسب و کار است متاسفانه به موضوع بهداشت بی توجه هستند!
گفتم: ماهاتما گاندی جمله معروفی دارد بدین مضمون « آنانی را که هر روز می بینی و مراوده می کنی، دارای خصوصیات یک انسان هستند و با نقابی متفاوت و همگی جایز الخطا» شناخت انسان ها از پشت نقاب های متفاوت، کاری چندان راحت نیست!
گفت: هیچ چیز خوب و ارزشمندی یک شبه و بدون تلاش و کوشش به دست نمی آید؛ از یک شهروند شنیدم که عصر یک روز تابستان اتومبیلی از اداره دامپزشکی گیلان خیلی اتفاقی مقابل یک مغازه قصابی و مرغ فروشی که کنار هم بودند توقف کرد، جالب اینکه آقای قصاب با عجله مغازه را بست و رفت و مرغ فروشی ها دستخوش تغییراتی گردید!
گفتم: آن چیست که بسیارش کم است و آن چیست که کمش بسیار است؟!
گفت: حل این معما نه تو دانی و نه من!
گفتم: آدمی اگر تلاش و حرکت را ضمیمه تفکر مثبت خود کند، آنگاه فایده بسیار خواهد برد.
گفت: به تمام این وقایع می گویند زندگی؛ زندگی را دوست بداریم!

نسیم:دست فروشی بودن یا نبودن
روزنامه نسیم در شماره چهارم بهمن خود نوشت:دست فروشی در رشت به چشم همه شهروندان امری عادی محسوب می شود و خرید از دست فروشان نیز برای اغلب شهروندان نه تنها در بسیاری از مواقع به صرفه است بلکه رضایت خاطرشان را نیز به همراه می آورد و شهروندان عادت کرده اند که در پیاده روها، حاشیه خیابان های اصلی، زیر پل های عابر پیاده، بر سر چهارراه ها، در حاشیه بیمارستان ها و کلینیک های درمانی و هر جای دیگری از شهر افرادی را ببینند که مشغول به فروش میوه، سبزی، لباس، کفش و پارچه بوده و اجناس خود را با قیمت هایی مناسب تر از مغازه داران به فروش می رسانند. خرید از دست فروشان نیز برای اغلب شهروندان نه تنها در بسیاری از مواقع به صرفه است بلکه رضایت خاطرشان را نیز به همراه می آورد زیرا فرقی نمی کند که شهروندان در پیاده روها در حال قدم زدن و تردد باشند یا با خودروی شخصی در حال عبور ازخیابان های شلوغ و پرترافیک شهر، در هر حال به هر سمت شهر که بنگرند به طور یقین کاسبان بی جا و مکان را می بینند که معمولا با قیمت هایی کمتر از مغازه داران، اجناس مورد نیاز را می فروشند و شهروندان هم با ابراز خرسندی از خریدشان که بین وضعیت اقتصادی شان با قیمت اجناس خریداری شده توازن بوجود آمده، بدون صرف زمان زیادی، به اقلام موردنظر خود نیز دست یافته اند.

شهرداری در تلاش برای ساماندهی دستفروشان

نسیم در ادامه آورده است:اما حضور پرتعدد دست فروشان در خیابان های اصلی شهرها به عنوان معضلی شناخته شده در همه جای دنیا محسوب می شود زیرا دست فروشی عامل ایجاد انسداد در معابر عمومی شهر، اختلال در رونق کسب و کار مغازه داران، وقوع بی نظمی در عبور و مرور و ایجاد ترافیک و گاهی بستر نزاع ها و تنش های خیابانی و بی اخلاقی ها می شود. علاوه بر این در اذهان گردشگران چهره ی نامناسبی از شهر را رقم می زند. با این حال معمولا در اکثر شهرهای بزرگ و گردشگرپذیر دنیا فضایی مخصوص برای حضور دست فروشان و کسانی که محصولات مختلف خود را به طور مستقیم عرضه می کنند وجود دارد اما چنین فضایی برای فعالیت دست فروشان در رشت مهیا نیست و تلاش ها و پیگیری ها برای پیدا کردن راه حلی که این معضل را برطرف کند طی سال های گذشته مقطعی و بدون نتیجه بوده است.

از سال گذشته که شورای چهارم اسلامی فعالیت خود را آغاز کرد، مقابله با فعالیت گسترده دست فروشان در معابر عمومی شهر به عنوان یکی از اولویت ها در نظر گرفته شد. برای این منظور کارگروهی متشکل از اعضای شورا، مدیران بخش های مختلف شهرداری و همینطور مسئولان قضایی و نیروی انتظامی تشکیل شد تا راهکاری همیشگی برای برون رفت رشت از این پدیده که از آن به عنوان معضل اجتماعی یاد می شود، اندیشیده شود.

در ابتدای تشکیل این کارگروه، جمع آوری دست فروشان مطرح و اجرایی شد. بدین منظور حضور و  فعالیت دست فروشان تنها از ساعات ۸ عصر به بعد در برخی خیابان های اصلی به عنوان دستورالعملی موقتی تعیین گردید که البته آن هم با مخالفت های این کاسبان بی جا و مکان مواجه شد. به طوری که تنش هایی را در شهر به وجود آورد. با چنین تبعات و راه حل موقتی، در نهایت با الگوبرداری از شهرهای بزرگ دنیا، ساماندهی این افراد در مکان ها و فضاهای مشخص و معین مدنظر این کارگروه قرار گرفت. اگرچه بنا بر قانون، ساماندهی دست فروشان از وظایف شهرداری ها محسوب نمی شود اما مدیران شهری رشت به این نتیجه رسیدند که جمع آوری دست فروشان با نیروهای قهری نه تنها راهکار همیشگی و اصلی این معضل نیست بلکه سبب می شود بالغ بر ۲ هزار دست فروش به همراه خانواده هایشان از تامین امرار معاش خود باز بمانند.

با اینهمه با گذشت یک سال که طی آن شهردار رشت برکنار شد و سرپرست جدید بر سر کار آمد و همچنان رشت بدون شهردار اداره می شود، تاکنون این راهکار اجرایی نشده است. دلیل عملی نشدن این راهکار نیز عدم توانایی مالی شهرداری برای ایجاد این فضا یا تملک زمین های مذکور عنوان می شود.

اما به تازگی ساماندهی دست فروشان با راه اندازی بازارچه های موقت با مشارکت بخش خصوصی مدنظر مسئولان شهر قرار گرفته است.

این بازارچه ها که به گفته  «مجتبی ماه پسند» مدیرعامل سازمان میوه و تره بار شهرداری رشت در چند نقطه ی شهر از جمله خیابان های دیانتی، فلسطین، حدفاصل میدان گاز-پل طالشان ایجاد خواهند شد محلی برای عرضه  میوه، تره بار و ارزاق عمومی خواهند بود.

وی در این باره می گوید: با راه اندازی این بازارچه ها که بالغ بر ۶۰ غرفه در آن ها تعبیه خواهد شد، دست فروشان می توانند به راحتی محصولات و اجناس خود را به فروش برسانند.

ماه پسند می افزاید: بازارچه ها در نقاطی راه اندازی می شوند که امکان سنجی لازم برای جامعه  هدف صورت گرفته و شهروندان خواستار فضایی متمرکز برای عرضه  اجناس هستند.

به گفته  وی شهرداری در تلاش است که بانک اطلاعاتی از همه ی دست فروشان فعال در سطح شهر تهیه کند و همه  دست فروشان با دارابودن شناسنامه بتوانند به فعالیت خود ادامه دهند. به عبارت دیگر ضابطه مند کردن فعالیت بالغ بر ۲ هزار کاسب بدون جا و مکان و به دنبال آن استقرار آن ها در بازارچه های موقت راهکاری است که شهرداری برای برون رفت رشت از این حضور گسترده در دستور کار خود قرار داده است.

نسیم شمال:یک امامزاده و دو متولی!
در شماره جدید هفته نامه «نسیم شمال» آمده است: درحالی که آستانه مقدس امام زاده هاشم در حوزه استحفاظی مازندران واقع شده اما پایتخت نشینان با نصب تابلویی در این مکان، آن را جزو حوزه خود قلمداد می کنند و هر دو استان خود را متولی این امامزاده عظیم الشان می دانند.
آستان مقدس امامزاده هاشم(ع) در شمال غربی جاده هراز در مسیر آمل به تهران و در منطقه معروف گردنه امام زاده هاشم(ع) لاریجان واقع شده است که دماوندی ها با نصب تابلو هایی این مکان را به تصاحب خود در آورده اند.

این امام زاده در ۱۵کیلومتری شهر رینه و ۲۵کیلومتری شهر گزنک واقع شده است و تا روستای پلور ۱۰ کیلومتر تا شهر دماوند ۲۰ کیلومتر فاصله دارد.

بنای فعلی امام زاده هاشم لاریجان کاملا نوسازی شده و درحال گسترش است و این مکان مقدس دارای تسهیلات رفاهی خوب و مناسبی برای زائران و مسافران عبوری است.

این مکان مقدس در بخش لاریجان شهرستان آمل واقع شده است اما شورای شهر و شهرداری دماوند با نصب تابلوهای متعددی بر روی دیوارهای این آستانه می خواهند امام زاده هاشم را در حوزه جغرافیایی خود محسوب کنند.