صرفه جویی در گردشگری و صنایع وابسته به بهانه کمبود آب و الگوسازی

صرفه جویی در گردشگری و صنایع وابسته به بهانه کمبود آب و الگوسازی

با همه تلاش هایی که دولت تدبیر در اقصا نقاط کشور برای بهبود وضعیت آب می نماید (بطور مثال دریاچه ارومیه، تالاب گاوخونی، زاینده رود ) و هزینه هایی که از بودجه و بعبارتی از سرمایه های ملی مصروف می دارند و تلاشی همه جانبه از سازمان محیط زیست گرفته تا (ان جی او) های فرهنگی مربوطه برای تنویر افکار عمومی تا آموزش و همچنین نقدهای تند و البته گاهی اعتراض… گاهی صنایع هم می توانند در این راستا با عرق ملی هم آواز دولت شوند در صنعت گردشگری این یاری رسانی شاید با مثالی که عنوان می نمایم جزو کمترین کمک ها باشد اما وقتی همگانی شود و تبدیل به فرهنگ عامه شود رقم صرفه جویی بسیار قابل توجه و چند وجهی خواهد شد.
با همه قدمتی که کاروانسراها ، خان ها و حتی ساباط ها ( سابات) * در ایران دارند اما صنعت هتل داری جزو صنایع وارداتی محسوب می شود صاحبان این صنعت امروزه در دنیا با پیشرفته ترین و علمی ترین روش ها ازیک سو به کیفیت و خدمات می اندیشند و از دیگر سوی به الگو سازی و فرهنگ سازی.
بطورمثال جمله ای تقریبا با این معادل فارسی روی حوله حمام یکی از برندهای معتبر نوشته شده:« به محیط زیستمان کمک کنیم ، روزانه مقدار قابل توجهی مواد شوینده و میلیونها لیتر آب برای شستشوی حوله ها به هدر می رود ،حوله ای که روی چوب لباسی است یعنی که من دوباره از آن استفاده می کنم، حوله ای که زیر پا افتاده یعنی لطفا آنرا تعویض نمایید(لطفا خودتان تصمیم بگیرید)»
با این نوع اطلاع رسانی ها بطور مثال در صنایع وابسته به گردشگری شاهد صرفه جویی در همه زمینه ها اعم از مواد شوینده ،آب و تجهیزات خواهیم بود.

راستی اگر از این نوع نوآوریها و اطلاع رسانیها در اکثر صنایع ما جهت صرفه جویی در آب استفاده شود آیا دولت مجبور خواهد شد به کشاورز حاشیه دریاچه ارومیه که عاشق دریاچه نمک است به ازای کاشت «چغندر در عوض گندم» یارانه بپردازد تا از بحران آب به گونه ایی فرار نماید ؟!

* سابات ها برای ایجاد سایه و جایگاهی خنک برای عبور رهگذران بوده و هست

کروب رضایی
پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.