سزارین اجتماعی و فرهنگی جامعه
سزارین اجتماعی و فرهنگی جامعه میگویند درد زایمان از طاقت فرساترین دردهاست و پزشکانی که شاید دلشان به حال مریض میسوزد و یا از آنجایی که بیشتر متخصصین زنان از جامعه خانمها هستند، سزارین را توصیه میکنند تا مادر از درد زایمان خلاصی یابد اما این روزها و البته شاید هم همان روزهای آغازین، علم […]
سزارین اجتماعی و فرهنگی جامعه
میگویند درد زایمان از طاقت فرساترین دردهاست و پزشکانی که شاید دلشان به حال مریض میسوزد و یا از آنجایی که بیشتر متخصصین زنان از جامعه خانمها هستند، سزارین را توصیه میکنند تا مادر از درد زایمان خلاصی یابد اما این روزها و البته شاید هم همان روزهای آغازین، علم پزشکی با سزارین موافق نبود.
درک و شناخت عالم سوم جز با مطالعه و تدقیق در عوالم اول و دوم میسر نخواهد بود و بزرگترین مشکل اهالی فرهنگ، عدم مطالعه و شناخت انسان و طبیعت است که اضلاع دیگر ساخت فرهنگ را تشکیل میدهند.
اینکه بنابر نظر علمای علم اخلاق و تربیت، قابلیت انسان در تکامل خویش را فرهنگ بدانیم و یا برخورد انسان و جهان را بن مایه ساخت فرهنگی در نظر بگیریم و یا هزاران تعریف و فهمی که از فرهنگ در ادبیات نوشتاری ما وجود دارد، میتواند در نحوه برخورد ما با مقوله فرهنگ تأثیرگذار باشد و متولیان امر فرهنگ لازم است کدهای خاص و منطبق با جغرافیای فرهنگی کشور ما را تبیین و تعریف کنند.
بیشتر متخصصین امر فرهنگ برای ارائه تعریف از واژه فرهنگ، قبل از هر چیز به پهنه فرهنگی توجه دارند و سعی میکنند در همان پهنه و با توجه به مختصات جغرافیایی محل، برای فرهنگ تعریفی فراخور منطقه ارائه کنند و ارائه تعریف کلی از فرهنگ، فقط به درد متون تخصصی و آکادمیک میخورد.
در کنار تعاریف زیادی که از فرهنگ شده است شاید بهترین و جامعترین آن که موضوع این وجیزه را همراهی میکند، این باشد که فرهنگ در یک مجموعه انسانی همزیست پدیدار میشود و با هم بودن انسانها ضرورت پیدایش پدیدهای به نام فرهنگ است.
حال با توجه به شقوق مورد بحث در بالا، به موضوع اصلی بحث ورود میکنیم که بحث الگوبرداریها از دیگر جوامع در نوع پوشش، گویش، آرایش و استفاده از پیشرفتهای تکنولوژیکی، مخابراتی و ارتباطی برآمده از پهنههای فرهنگی دیگر است.
کوتاه شدن لباسهای جوانان و دختران ما یکی از موضوعاتی است که جامعه با آن دست و پنجه نرم میکند و هر دولتی سعی در پیچیدن نسخهای مطابق ذائقه جامعه دارد که هنوز هم هیچ کدام موفق به درمان و یا کنترل این درد نشدهاند زیرا نه این جمله که “آیا مشکل جامعه ما مدل موی بچههای ماست! ” درمان درد بود و نه اینکه بخواهیم درد را کتمان کنیم و مسکنهای قویتر به جامعه تزریق کنیم.
با توجه به مولفههای مورد بحث در سطور پیشین، شاید یکی از راههای درمان، مطالعه دقیق پهنه فرهنگی و ارائه یک بسته فرهنگی پوششی در قواره همان پهنه باشد. دولت و متولیان امر فرهنگ بیشتر از آنکه به این بپردازند که چه نپوشید، بهتر است جامهای مناسب و اندازه قامت هر پهنه تعریف کنند که هم زیبایی را پوشش دهد و هم سلیقه را اقناع کند.
موضوعی که به نظر میرسد در این مدت مغفول مانده است، تمرکز بر روی نخواستن است و مصادیق تعریف شده میگویند اینها را نپوشید تا این که جوان را تشویق کنند که کدام الگو و جامه را میتوان پوشید و در صورت برخورد قهری نیز خیابان میتواند و باید آخرین مرحله باشد و آن هم در مورد البسهای که قاچاقی و در مزونهای خانگی به فروش میرسد و الا برای دولت و حاکمیت چه جایی و راهی بهتر از توقف فروش البسه غیر مجاز از نگاه قانون!
نوع آرایش در یادداشت های متعددی بحث شده است و همین بس که سیاست های به کار گرفته شده تا به امروز اگر کارکردی داشت، پاسخ مناسب گرفته بودیم پس بهتر است شیوه کهن تغییر یابد.
امروزه شبکههای اجتماعی و ارتباطی، زندگیها را کاملا مخابراتی کرده است و شبکههایی که نام اجتماعی بر خود گذاشتهاند، کاملا بر خلاف نام خود عمل میکنند و مردم از هم دورتر شدهاند که نزدیک نشدهاند.
در مهمانیها، دختران و پسران جوان در حد یک سلام و احوال پرسی کوتاه از اتاق خود بیرون میآیند و بیشتر زمان حضور در جمع را نیز سر در گوشیها و تبلتها دارند و در حال مکالمه و بحث با دوستان اغلب مجازی خود هستند!
در انگلستان در صورت خرید خط و گوشی همراه، قرارداد مکتوبی بین پدر یا مادر و فرزند امضا میشود که بایدها و نبایدهای استفاده از آن در قرارداد قید میشود و به عنوان نمونه، استفاده از تلفن در مهمانیها، سر میز غذا و بعد از ساعت خاصی ممنوع میشود و میزان تماسها و پیامک ها قید شده است و در صورت شکستن توافق، تنبیهاتی احصا شده است.
عصر ارتباطات و تبادل اخبار و تکنولوژیها در سریعترین زمان ممکن راه را بر آموزش فرهنگی و ایجاد لایهای فرهنگی نزدیک به هم بسته است و سبد فرهنگی جوامع امروز، دیگر با پدیدهای فرهنگی مختص به همان پهنه پر نمیشود و اقلام وارداتی دلیل بر سزارین فرهنگی و اجتماعی شده است که همین فرار از درد زایمان فرهنگی، بزرگترین مشکل مدیران فرهنگی است.
سام سکوتی بداغ
پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
دیدگاه