روزنامه رسالت: مخالفت و ضدیت با دولت منتخب ملت حرام است
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا روزنامه رسالت در سرمقاله خود نوشت: آقای روحانی در مصاحبه مطبوعاتی خود در پاسخ به سئوالی فرمودند: “نهادهای ملی نمیتوانند اپوزیسیون دولت باشند. نهادهای ملی کارشان تلاش و خدمت به کل ملت، کشور و جامعه است. دولت، قوه مقننه، قوه قضائیه، نیروهای مسلح، شهرداریها، حوزههای علمیه، دانشگاهها و صدا […]
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا روزنامه رسالت در سرمقاله خود نوشت:
آقای روحانی در مصاحبه مطبوعاتی خود در پاسخ به سئوالی فرمودند: “نهادهای ملی نمیتوانند اپوزیسیون دولت باشند. نهادهای ملی کارشان تلاش و خدمت به کل ملت، کشور و جامعه است. دولت، قوه مقننه، قوه قضائیه، نیروهای مسلح، شهرداریها، حوزههای علمیه، دانشگاهها و صدا و سیما نهادهای عمومی و ملی هستند.”
این سخن درستی است. در گذشته متاسفانه این اتفاق افتاده است که رئیسجمهور کشور اپوزیسیون دولت بوده مثل بنیصدر و برخی نمایندگان مجلس در دوره هشتم با تحصن در مجلس، اپوزیسیون نظام بودهاند و نغمه خروج بر حاکمیت سر دادند و برخی از آنها هم اکنون به غرب پناهنده شدهاند!
در همین انتخابات سال ۸۸ برخی مقامات و نامزدها نقش اپوزیسیون نظام را بازی کردند و تا سرحد “مرگ بر اصل ولایت فقیه” با منافقین و دولتهای استکباری همصدایی نشان دادند. در این وادی هیچ ملاحظه و تسامحی نباید صورت گیرد و باید قاطعانه با هر مقامی در هر نهاد ملی که بخواهد اپوزیسیونبازی درآورد، برخورد شود و در این برخورد، بیتردید مردم و نهادهای ملی پیشگام خواهند بود.
اما در این مورد باید یک روشنگری انجام شود و معنا و مفهوم اپوزیسیون و مرز آن با نقد مشفقانه معلوم شود.
اپوزیسیون در اصطلاح سیاست به مجموعه افراد و نهادهای مخالف اصل نظام سیاسی گفته میشودو یا اپوزیسیون در لغت به معنای ضدیت، مخالفت و مقابله است.
اگر قرار باشد رئیس دولت، نقدهای مشفقانه مراجع عظام تقلید، رئیس قوهقضائیه یا رئیس قوه مقننه یا نمایندگان و یا برخی مطبوعات و رسانههای مربوط به نهادهای عمومی یا نهادهای ملی را به حساب مخالفت و ضدیت با دولت بگذارد، مردم در درک مفهوم بیان جدید رئیسجمهور محترم دچار مشکل میشوند.
دولتی که مستظهر به پشتیبانی رای ملت و تنفیذ رهبری است، مخالفت و ضدیت با آن حرام است، چه از سوی یک نهاد عمومی باشد، چه از سوی گروههای سیاسی و یا هر فرد از آحاد ملت. هیچ کس نمیتواند مجوز مخالفت و ضدیت با دولت را صادر کند. اگر چنین کند، حتما میخواهد فتنهگری کند و در برابر رای ملت بایستد. کاری که عدهای روسیاه در انتخابات سال ۸۸ مرتکب شدند و دنیا و آخرت خود را تباه کردند و عدهای هم متاسفانه در برابر این ستم عظیم به نظام و آرای ملت سکوت کردند.
انتقاد از دولت یا به تعبیر اسلامی آن، نصیحت به ائمه مسلمین یک تکلیف است. این تکلیف در چارچوب عمل به فریضه امر به معروف و نهی از منکر انجام میشود.
اگر کسی چه از نهادهای ملی و عمومی، چه از نهادهای مدنی و چه هر یک از آحاد ملت به این تکلیف عمل کرد، نباید برچسب تندرو، افراطی، بیسواد، زندگیکننده در عصر حجر، بیکار، متوهم و… و بالاخره اپوزیسیون دولت برآن زد.
تفوه به این مفهوم آن هم در شرایطی که حتی رقبای آقای روحانی با او عکس یادگاری به علامت همدلی، همکاری و وحدت میگیرند، چه معنایی دارد؟ کسانی که به نظام معتقدند هرگز در هیبت اپوزیسیون دولت ظاهر نمیشوند. کسانی که نقد مشفقانه، رصد هوشمندانه، حمایت حکیمانه و همکاری صمیمانه را در دستور کار دارند، نباید از این سخن رئیسجمهور که بوی بیمهری میدهد، برنجند.
دیدگاه