اهالی این قبیله به خاطر عسل جان می‌دهند+تصاویر
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از مهر، شکارچیان عسل در پای صخره آتش بزرگی برپا می کنند و با دو چوب بلند بامبو از طناب بالا می روند تا با یک چوب زنبورها را از کندو بیرون کرده و با چوب دیگر موقعیت سبدی را که قرار است کندو را در آن […]
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا به نقل از مهر، شکارچیان عسل در پای صخره آتش بزرگی برپا می کنند و با دو چوب بلند بامبو از طناب بالا می روند تا با یک چوب زنبورها را از کندو بیرون کرده و با چوب دیگر موقعیت سبدی را که قرار است کندو را در آن بیندازند تنظیم کنند؛ کار دشواری که البته خیلی وقت ها با سقوط شکارچیان عسل، مرگ آنها را بر صخره های کوهپایه ای هیمالیا رقم می زند.
نپالی ها اگرچه دوبار در سال به شکار عسل می روند اما عسل بهاره برای آنها به مراتب پرسودتر از عسل پاییزی است. آنها در بهار می توانند عسل سرخ رنگ مرغوبی را جمع آوری کنند که خاصیت آرامش بخشی و تسکین دهندگی دارد و به قیمت بالایی به فروش می رسد.
اما جمع آوری عسل به این شیوه تنها یک شغل پرریسک و پردرآمد نیست. نپالی ها این مراسم را با آداب و رسوم مذهبی شان تلفیق کرده اند و هربار قبل از این مراسم با چیدن ظروف میوه، برنج و گل های فراوان، از خدای صخره ها قدردانی می کنند.
مراسم شکار عسل در نپال حاشیه های دیگری هم دارد. این مراسم کاملا مردانه است و زنان حتی حق تماشای آن را هم ندارند. در عوض، مردها در تیم های ۱۰تا ۱۲نفره راهی صخره ها می شوند و محصول ۶ماه زنبورهای هیمالیایی را برداشت می کنند.
جمع آوری عسل به این روش ۲-۳ساعت زمان می برد و بعد از پر شدن سبدها، شکارچیان پایین کشیده می شوند تا نماینده تیم بعدی برای جمع آوری عسل بالا برود.
با تمام این ها، خطراتی مثل جنگل زدایی، احتمال انتقال بیماری بین حشرات و انسان و مرگ و میر زیاد شکارچیان باعث شده دولت نپال به فکر مالکیت این صخره ها درآید و برداشت عسل از این صخره ها را قانونمند کند. کاری که البته اهالی بومی و سنتی نپال با آن مخالف اند.
دیدگاه