پوپولیسم یا احترام به جمهور مردم

پوپولیسم یا احترام به جمهور مردم

سال‌ها از محضر استادی چون شما آموخته‌ایم و خواهیم آموخت و بنده نیز این یادداشت را از روی احترام به ساحت استادی شما می‌نویسم.

آقای دکتر زیبا کلام، نقش فعالی در برنامه‌های انتخاباتی آقای روحانی داشتند و در یکی از برنامه‌های تبلیغاتی ایشان نیز ظاهر شدند. این روزها ایشان نگران افتادن آقای روحانی از لبه بام اصلاح طلبی و گرفتار پوپولیسم احمدی نژادی شدن هستند و در چندین مورد نیز رئیس جمهور را به دلیل شباهت‌های عملکرد ایشان با آقای احمدی نژاد مورد نقد قرار داده‌اند.

اگر چه در موارد بسیاری با کلام زیبای آقای دکتر زیبا کلام موافق هستم و نقدهای ایشان را به دولت نهم و دهم وارد می‌دانم اما در مواردی پا را از دایره انصاف بیرون گذاشته‌اند و نقدهایشان به دولت تدبیر و امید بوی خط دهی و خط کشی می‌دهد!

اینکه آقای زیبا کلام با قلم رقصانی خاص خودشان، رئیس جمهور را در ارائه گزارش ۱۰۰ روزه مورد انتقاد قرار داده‌اند، از نظر شکلی ارائه برنامه ایشان را در صدا و سیما تصمیم نادرست خواندند و رسانه ملی را فاقد وجاهت دانستند، کمی دور از انصاف بود. شاید عده‌ای به صدا و سیما و برخی از رویکرد‌ها و برنامه‌های آن اشکالاتی را وارد بدانند اما سلب وجاهت کمی دور از گفتمان اعتدالی است که پیروز انتخابات شده است و کمااینکه رئیس سازمان نیز خودشان گاها در مقام منتقد، برخی کارها را نقد می‌کند و اما زیر سوال بردن همه مجموعه نمی‌تواند کار یک منتقد منصف باشد، خصوصا زمانی که دولت منتخب از تریبون صدا و سیما بود که خود و برنامه‌های خود را به اقصی نقاط کشور رساند و حائز اکثریت آرا شد!

اگر چه بنده قصد ورود محتوایی به گزارش رئیس جمهور محترم را ندارم اما همین میزان اشاره کنم که برای درمان درد، لازم است درد را شناسایی کرد و از آنجایی که دولت از مردم انتظار دارد که آنها نیز در کنار دولت به حل مشکلات کمک کنند، رئیس دولت لازم دانستند که درد را به مردم کشورمان نشان دهند تا در زمان درمان از تخصص فرد فرد ملت استفاده کنند.

آقای زیبا کلام در مورد اظهارات آقای روحانی در مورد ۹ دی ماه نیز تیغ تیز انتقادشان را به سمت ایشان نشانه رفتند و اظهار نظر ایشان را حرف دل اصول‌گرایان خواندند و از اینکه چون نقطه شما را در میان گرفته‌اند، ناراضی به نظر می‌رسند باید گفت: آقای زیبا کلام، دولت کنونی دولت اعتدال است و بیشتر رأی‌دهندگان به آقای روحانی نه از اصلاح طلبان تندرو که عامل بسیاری از ناهنجاری‌های سیاسی شدند، دل خوشی دارند و نه از اصول گرایان پا از اصول فراتر گذاشته بلکه جمهوری از مردم بودند که سیاسی‌بازی و دعواهای سیاسی جناح ها را عامل فشار به مردم می‌دانستند. رأی‌دهندگان به دنبال آرامش و امنیت سیاسی و روانی هستند و دوست دارند دولت منتخب به دور از بازی‌های سیاسی مرسوم به کار اقتصاد و معیشت مردم بپردازد.

نگرانی برخی از لایه‌های اصلاح طلبان از نزدیکی گفتمان رئیس جمهور به اصول گرایان قابل درک است اما گویا فراموش کرده‌اند که رئیس دولت تدبیر و امید از دولتی فراجناحی سخن گفتند و این فراجناحی بودن در کردار و گفتار دولت باید تظاهرات بیرونی داشته باشد و این ادبیات نباید چندان غیر قابل انتظار باشد.

از ضربه خوردن شأن ایرانی صحبت شده است که با ایشان هم عقیده هستم که نباید به شأن مردم توهین شود و همچنان که در صحبت‌های سیاسیون ولی نعمت معرفی می‌شود، باید حرمت گذاشته شوند اما زمانی است که مردم با میل و اراده خود دست به کاری می‌زنند و هیچگونه بسیج عمومی از طرف دولت صورت نگرفته است مثلا ماشین رئیس جمهور که نمی‌تواند در میانه راه متوقف شود و برای هر تجمعی سخنرانی کند، صحنه دویدن مردم در پی ماشین رئیس جمهور نیاز به فرهنگ سازی دارد و این فرآیند کمی زمان بر خواهد بود.

انتقاد اخیر که بر بیانات آقای رئیس جمهور در خوزستان صورت گرفته است، اگر چه نمی‌شود خط کش برداشت و میزان تأثیر هر کدام از عوامل را به دقت اندازه گیری کرد اما نباید چشم از حمایت های مردم در این هشت سال بست و همه إلمان های داخلی را نادیده گرفت و تنها تحریم را عامل پای میز نشستن دولت دانست. اگر نخواهیم برای سیاست تند آقای احمدی نژاد و تیم هسته‌ای ایشان نقشی قائل شویم، نباید از نظر دور داشت ایران با تغییر دولت و تغییر سیاست خارجی به میز مذاکره بازگشت و تحریم‌ها می‌بایست در رده بعدی قرار گیرد.

اینکه آقای اوباما تمام تلاش خود را به کار بسته است و حتی کنگره را تهدید به وتو می‌کند، دلیل نمی‌شود که تحریم‌ها کارکرد مثبتی داشته‌اند و ایران را پای میز مذاکره کشانده است بلکه تغییر دولت و تغییر سیاست های دولت است که باب مذاکره باز شده است. ما مردم ایران روزهای سخت‌تر از تحریم را هم تجربه کرده‌ایم و اگر مقاومت‌های مردم نبود، توافق ژنو با دستاورد‌هایی که داشت صورت نمی‌گرفت.

آقای دکتر زیبا کلام، کلام آخر اینکه متهم کردن رئیس جمهور به رفتار پوپولیستی که از نظر ناظران بی‌طرف، احترام به همه دیدگاه‌ها و جبهه‌های سیاسی کشور است، کمی تندروی در نقد است و شما که در دوران تحصیل خود، کشوری با دو حزب مقتدر و در مطالعات و تحقیقات خود تحذب و کارکرد آن را مورد مداقه قرار داده‌اید، خود بهتر می‌دانید که احزاب و گروه‌‌ها در کشور ما کارکرد مشخص حزبی ندارند و نمی‌توانیم دولت منتخب را متعلق به گروه و جبهه‌ای خاص بدانیم و از ایشان دعوت کنیم تا به یک گفتمان ادبیات خاص وفادار باشند. گمان دارم رفتار و کردار سکان‌دار دولت فراجناحی، احترام به جمهوریت نظام و توده مردم ایران بزرگ است.

با احترام موکد به ساحت محترم استادی چون شما

سام سکوتی بداغ

پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی  لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.