نویسنده‌ای که جریان روشنفکری زمانه خود شد

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا  جلال آل احمد در ۱۱ آذر ۱۳۰۲ در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد وی پسر عموی “آیت الله طالقانی” است.

آل احمد در سال ۱۳۲۲ در دانشسرای تهران در رشته زبان و ادبیات فارسی به تحصیل پرداخت. وی نخستین مجموعه خود به نام “دید و بازدید” را در همین دوران منتشر کرد.

آل احمد تاثیر گسترده‌ای بر جریان روشنفکری زمان خود گذاشت وی غیر از نگارش داستان، مقالات اجتماعی، پژوهش‌های مردم شناسی، سفرنامه‌ها و ترجمه‌های متعددی را به  رشته تحریر درآورده است.

مهمترین ویژگی آل احمد، نثر فشرده، موجز و در عین حال عصبی و پرخاشگری است که نمونه‌های خوب آن را در سفرنامه‌هایش مانند “خسی در میقات” و زندگینامه “سنگی بر گوری” می‌توان دید. در سال ۱۳۲۶ دومین کتاب خود به نام “از رنجی که می‌بریم” را چاپ می‌کند.

آل احمد در شهریور ۱۳۴۸ در سن چهل و شش سالگی در “اسالم گیلان” درگذشت.

جلال آل احمد تاثیرات بسیاری بر ادبیات فارسی به جا گذاشته است از جمله به معرفی نویسندگان بزرگ معاصر غربی و آثارشان پرداخت که تاثیر بسیاری در پیشبرد ادبیات معاصر داشت از جمله این نویسندگان می‌توان به “آلبرکامو”، “آندره ژید”، “یونگر”، “اوژن یونسکو” و داستایوفسکی اشاره کرد.

وی با معرفی بیشتر شعر نیمایی به گسترش آن در میان جامعه کمک کرد. به حمایت از شاعران جوانی مانند “احمد شاملو” و “نصرت رحمانی” و دیگر شاعران جوان معاصرش پرداخت.

نثر آل احمد، جهش بی‌سابقه‌ای در ادبیات فارسی ایجاد کرد تا حدی که نویسندگان دیگر از وی تاثیر پذیرفتند و از آثار وی تقلید کردند و این تاثیرپذیری و تقلید از آثار آل احمد سبب گسترش هرچه بیشتر نوع نگارش ادبی آل احمد شد.

ایجاد تشکل‌های ادبی و انتشار مقالات گوناگون از دیگر خدمات جلال آل احمد به ادبیات معاصر است وی ادامه دهنده راه “محمد علی جمالزاده” در ساده نویسی و استفاده از زبان و لحن عموم مردم در محاورات است.

در واقع نوع نگارش “جمالزاده” در استفاده از زبان محاوره، به وسیله جلال آل احمد به اوج می‌رسد و گسترش پیدا می‌کند به طور کلی نثر جلال، نثری تلگرافی، شلاقی، عصبی، پرخاشگر، حساس، دقیق، تیزبین ، صریخ، صمیمی، منزه طلب، حادثه آفرین، فشرده و کوتاه در عین حال بلیغ است.

نثر آل احمد به طور خاص در مقالات سنگین گزارشی و نثر روزنامه نگاران است. نثر وی نثری برون گرا به شمار می‌رود و در خدمت تحلیل ذهن و باطن شخصیت‌های داستانش نیست.

آل احمد با استفاده از دو عامل نثر کهن و نثر نویسندگان پیشرو فرانسوی به نثر خاص خود دست یافته است آل احمد کوشیده تا در نثر خود تا جایی که امکان داشته از فعل، حروف اضافه، مضاف الیه و ادامه ضرب المثل‌ها را حذف کند.

حذف بسیاری از بخش‌های مختلف متن سبب شده نثر آل احمد ضرب آهنگی تند و شتابزده بیابد وی در شکستن برخی از سنت‌های ادبی و قواعد دستور زبان فارسی شجاعتی کم نظیر داشت این ویژگی در نامه ‌های جلال به اوج می‌رسد.

از ویژگی‌های دیگر نثر آل احمد، می‌توان به نیمه رها کردن بسیاری از جملات، تعبیرات، اندیشه‌ها و استفاده از علامت «….» به جای آنها اشاره کرد این امر در راستای ایجاز نوشته‌ها و ضرب آهنگ سریع آنهاست. /باشگاه خبرنگاران