سایه در شب بزرگداشت خویش چه گفت !

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا صد و سی و هفتمین شب از شبهای مجله بخارا به شاعر بزرگ گیلانی امیرهوشنگ ابتهاج(ه.ا.سایه) اختصاص داشت.این مراسم با حضور جمعی از بزرگان دنیای ادب و هنر نظیر سیمین بهبهانی , محمدرضا شفیعی کدکنی , داریوش طلایی ,شهرام ناظری و…برگزار شد.
سایه در این شب اظهار داشت:
این روز‌ها چیز تازه‎ای دارد رسم می‌‎شود و مرده‎‌ها زنده می‌‎شوند. یک بابایی در سردخانه دوباره بعد از به دار کشیدن زنده شده. حالا هم در این مراسم که باید در غیاب من صورت می‌‎گرفت خود، صاحب عله دارد صحبت می‌‎کند. سومی‎اش چه خواهد بود؟ به هر صورت، این هم مغتنم است. خوب است که آدم ببیند پشت سرش چه می‌‎گویند. البته باید این را در نظر بگیریم که به هر حال وقتی من این‌جا نشسته‎ام، یک مقدار تعارفات هم در این حرف‎‌ها هست. دربست این حرف‎‌ها را نپذیریم. بعد از روز واقعه معلوم می‌‎شود؛ بعضی از دوستان میدان وسیع‎تری پیدا می‌‎کنند برای تاخت و تاز و حق هم دارند.

شناختن من کار مشکلی نیست. ما آدم‎های صاف و ساده‎ای هستیم که به معنای واقعی از پشت کوه آمده‎ایم. این کوه بلند البرز ولایت مرا از ولایت خیلی‎‌ها جدا می‌‎کند. آدم‎های ساده شناختنشان هم ساده است. بعضی‎‌ها بی‌خود زحمت می‌‎کشند که نکته‎هایی پیدا بکنند و بگویند. نگفته هم معلوم است. چیز مهمی نیست. ولی خوب من موافق‌ام و این روز‌ها هر چه گفتم، از باور خودم گفتم و با صداقت خواهم گفت. هیچ چیز را به خودم نبستم. هیچ ادایی درنیاوردم. این تنها توفیق من است و تنها چیزی است که می‌‎توانم به آن ببالم. باقی فرع قضیه است. مهارت‎هایی هست که آدم‎‌ها در طول زمان کسب می‌‎کنند و هر مهارت هم در جای خودش قیمتش از بقیه مهارت‎هاست. مهارت‎‌ها قابل کسب است، آن چیزی که گوهر اصلی است، آن قیمت دارد. خوش به حال کسانی که می‌‎توانند این مهارت‎‌ها را تا آنجا که ممکن است، حفظ کنند یا بیان کنند. مهارت آن موقعی ارزش دارد که در بیان یک چیز باارزش باشد، وگرنه چیزی نیست. به هر حال خیلی ممنونم از همه./ایسنا