نقدی بر افاضات آقای کاندیدا

البته اهل فن و اهل اطلاعات به‌خوبی می‌دانند که داستان جنگ آمریکا علیه ایران در سال ۸۲ را خودشان دامن زدند تا کارهای‌شان را توجیه کنند و بگویند خدا را شکر که خطر از بیخ گوش ما گذشت! البته بر کسی پوشیده نیست که خیلی کارهای این بزرگوار، بدون هماهنگی با رهبری معظم انقلاب بود ولی تلاش دارد همه چیز را هماهنگ نشان دهد.

نکته اینجاست که ایشان همه این کشفیات جدید برای حل مشکلات کشور را با چه هدفی مطرح می‌کند؟ یک راه این است که بررسی کنیم ایشان و زوج انتخاباتی وی و طیف حکومتی اصلاحات در تمامی سال‌های حکومت ۱۶ ساله، مگر همین تنش‌زدایی و اعلام دوستی با دشمنان قسم‌خورده کشور و انقلاب را به اجرا نگذاشتند  که حالا باید آن را تکرار کنند و به مردم هم بگویند اگر کدخدای دهکده جهانی را داشته باشیم، مسأله حل است؟ در واقع  بله؛ ایشان و بقیه دوستان‌شان این کار را بارها در لندن و پاریس و … به اجرا گذاشته‌اند و حتی بدون مجوز قانونی از مجلس یا نظام در مورد CTBT وبسیاری از موضوعات راهبردی در نظام خودسری کرده‌اند ولی حاصل آن، دست خالی این نظریه‌پردازان است.
اصلاً این نامزد ریاست جمهوری و یا دیگر دوستان همفکر وی می‌توانند یک نمونه موفق از این نسخه شفابخش را مطرح کنند؟ حتماً می‌گویند مدل ترکیه! این ترکیه شرایط فعلی را که فاقد ارکان لازم و شبیه بادکنک است در ازای سیاست و رفتار لائیک به دست آورده است. اگر شما همین را می‌خواهید مطرح کنید، شفاف‌تر بگویید که با اعلام برائت از اسلام، انقلاب، امام خمینی(ره)،  شهدا، رهبری معظم  انقلاب و مردم، و همه ارزش‌های این کشور، می‌خواهید از ترکیه تقلید کنید!

از این بحث که بگذریم، نکته مهم این است که حاکمان استانبول تا آنجا صداقت دارند که اگر با کدخدای دهکده  جهانی  هم با بهای سنگینی می‌بندند، برای چاپیدن و پر کردن کیسه‌های خودشان نیست بلکه در حیطه فردی به موازین و ارزش‌های حداقلی پایبند هستند. آیا شما هم در آن ۱۶ سال همین کار را کردید؟ یا اینک کنار آمدن با کدخدای دهکده جهانی را نه برای مردم و حل مشکلات آنها و کشور، بلکه برای فربه‌شدن بیشتر خود و خانواده و حلقه‌هایی که خودتان آنها را یک الیت محدود می‌دانید مصروف کرده‌اید؟!

شما که به مردم و دموکراسی و حقوق شهروندی و نجات کشور اعتقاد دارید با مردم شفاف سخن بگویید به مردم بگویید ما به بن‌بست رسیده‌ایم و از طلا گشتن پشیمانیم ولی می‌خواهیم «مس‌شدن» را از جیب مردم و کشور و با نام آنها بپردازیم.

به مردم بگویید که با لباس پیامبر(ص) زندگی می‌کنید ولی اعتقادی بدان ندارید و سرخوشی با دشمنان دین و انقلاب و مردم و کشورمان را بر باقی‌ماندن بر ارزش‌های انقلابی و دینی ترجیح می‌دهید و حاضر نیستید کمی هم شرایط “شعب ابی‌طالب” را تماشا کنید، چرا که شما اهل تحمل این شرایط نیستید.

به مردم بگویید که در ازای ۱۶ سال در قدرت و حکومت و همه بازی‌های سیاسی این ۱۶ سال، چقدر به خودتان  خدمت کردید و چقدر به مردم و کشور!؟ راستش را بگویید که می‌خواهید با این توهم که مشکل را با کدخدا حل کنید و با جهان آشتی کنید یا اینکه می‌خواهید مشکل خودتان و دوستان در حبس خانگی و اهل فتنه را حل کنید و باز هم به دارایی‌های مادی‌تان بیفزایید. آیا حاضرید کمی به مردم هم فکر کنید و از خمس و زکات آنچه برای خود جمع می‌کنید به مردم هم بپردازید و برای اصالت مردم و انقلاب و کشور و نظام و اسلام هم احترامی قائل باشید؟

اگر شما و دوستان‌تان به ضرورت بازنگری در همه چیز رسیده‌اید، اشکالی ندارد ولی بدانید مردم و نظام و اسلامیت و انقلابی‌گری در این کشور نه‌تنها، توهم شما را بی‌ارزش می‌داند بلکه به افق آینده‌ای روشن و موفقیت‌هایی بی‌تردیدی و در دسترس، چشم دوخته است.