ضعف و قوت های احمدی نژاد در نیویورک

محمود احمدی‌نژاد در قامت روسای دولتهای نهم و دهم، از ابتدای روی کار آمدنش هر ساله در مجمع عمومی سازمان ملل متحد شرکت کرده است که این سفرها در عین حال که حواشی یا نقاط ضعفی داشته، البته که دستاوردهایی نیز به همراه داشته است؛ چه اینکه همین صرف حضور رییس جمهوری اسلامی ایران در چنین مجعی به خودی خود می تواند یک دستاورد و امر مهم برای نظام تلقی شود.

اولین سفر احمدی‌نژاد به نیویورک چند ماه پس از انتخابش، در اواخر شهریور سال ۸۴ انجام شد. در آن زمان احمدی‌نژاد پیش از سفر به نیویورک وعده داد که برای مساله هسته ای پیشنهادی دارد و همه منتظر بودند که ببینند این پیشنهاد چیست اما آنچه او در سخنرانی اش در سازمان ملل مطرح کرد، پیشنهاد تشکیل کمیته‌ای ویژه برای تهیه و ارایه گزارش جامع پیرامون تدوین راهکارهای عملی خلع سلاح کامل بود و گفت که باید این کمیته در خصوص چگونگی انتقال مواد و تکنولوژی و تجهیزات ساخت سلاح هسته‌ای به رژیم صهیونیستی برخلاف معاهده NPT بررسی و راه های عملی برای عاری‌سازی خاورمیانه از سلاح هسته‌ای را ارایه کند.

این پیشنهاد با واکنشهای منفی بخصوص از سوی غرب مواجه شد و هرچند که بسیاری در داخل کشور از سخنان احمدی نژاد حمایت کردند و آن را شجاعانه و انقلاب خواندند اما تاثیر بین المللی آن سخنرانی نویدبخش شکل گیری تعاملی مناسب با دنیا نبود.

در سال ۱۳۸۵ احمدی‌نژاد برای دومین بار به سازمان ملل متحد سفر کرد و در آنجا مساله ای را مطرح کرد که هنوز خیلی ها در دنیا احمدی نژاد را با آن می شناسند: هولوکاست.

البته سخنرانی احمدی نژاد که یک ماه بعد در کنفرانس بین المللی فلسطین انجام شد جنجال بیشتری درباره مساله هولوکاست بپا کرد اما شاید رسمیت بالای مجمع عمومی سازمان ملل و اینکه پرسش احمدی نژاد درباره راست یا دروغ بودن هولوکاست اولین بار در آنجا مطرح شد، آن سخنرانی را هم به یاد ماندنی کرد.

این هم از آن اتفاقاتی بود که درباره آن هم مثبت گفتند و هم منفی. عده ای گفتند این سخنرانی هم در ادامه مواضع انقلابی احمدی نژاد بوده است و عده ای هم معتقد بودند طرح این سوال در سازمان ملل و اصرار زیاد احمدی نژاد بر این مساله موجب شکل گیری اجماعی جهانی علیه ایران شده و اصلا چه سودی برای کشور ما داشته است؟ البته خیلی ها گفتند که رییس جمهور فقط یک سوال مطرح کرده و واکنش غرب در قبال آن اغراق آمیز بوده است.

یک سال بعد یعنی در اول مهرماه سال ۸۶ احمدی‌نژاد برای سومین بار عازم نیویورک شد تا یکی از پرحاشیه ترین سفرهای او انجام شود. درخواست رییس جمهور از مقامات شهر نیویورک برای بازدید از محل حملات یازده سپتامبر و سخنرانی او در دانشگاه کلمبیا، مهمترین حاشیه های سفر او به نیویورک بود. البته مقامات نیویورک با درخواست او برای بازدید از محل برج های دوقلوی سابق در این شهر مخالفت کردند.

احمدی نژاد در این دانشگاه، ابتدا با توهین رییس دانشگاه مواجه شد و بعد هم در سخنرانی اش باز هم به مساله هولوکاست اشاره کرد و گفت که «چرا باید ملت فلسطین بهای هولوکاست را بپردازند، در حالی که هیچ نقشی در آن نداشته‌اند؟». سخنرانی احمدی نژاد در آن دانشگاه هم همواره به عنوان یکی از دستاوردهای سفرهای او به نیویورک عنوان شده است.

در سال ۱۳۸۷، شصت و سومین اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، میزبان احمدی‌نژاد در چهارمین سفرش به نیویورک بود. بسیاری از گروه‌های سیاسی ضد انقلاب در جریان این سفر اقدام به برگزاری تجمعات سیاسی و اعتراضی کردند اما این حاشیه اصلی این سفر نبود، چراکه دولت آمریکا به هیات اعزامی از ایران ویزا نداد. این مطلب را رییس جمهور در مصاحبه با لری کینگ مجری شبکه تلویزیونی CNN اعلام کرد.

آخرین روز شهریور ۱۳۸۸، احمدی‌نژاد برای پنجمین بار عازم نیویورک شد تا در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت کند اما این اتفاق در سالی افتاد که یک انتخابات پرحادثه در ایران برگزار شده بود. در جریان این سفر، موجی از تظاهرات مخالفان در خارج از کشور به راه افتاد و گروه‌های مختلفی از مخالفان تظاهرات متعددی را در برابر ساختمان سازمان ملل متحد به راه انداختند.

یکی از اصلی ترین حاشیه های این سفر زمانی اتفاق افتاد که در حین سخنرانی احمدی نژاد، ۱۴۵ هیات دیپلماتیک محل برگزاری اجلاس را ترک کردند. البته نکته دردناک ماجرا این بود که در میان ترک کنندگان سالن، برخی دولت‌های هم پیمان ایران مانند لبنان نیز به چشم می‌خوردند.

احمدی‌نژاد برای شرکت در شصت و پنجمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ششمین سفر خود به نیویورک را ترتیب داد. این سفر نیز بدون حاشیه نبود، چراکه وی در مصابحه های متعدد خود با خبرنگاران خارجی گفت در صورت بروز جنگ بین ایران و آمریکا، این جنگ حد و مرزی نخواهد داشت و همچنین در مصاحبه دیگری اعلام کرد سکینه محمدی آشتیانی هرگز به سنگسار محکوم نشده است و رسانه‌های آمریکا تحت تاثیر خبر جعلی و تبلیغات منفی دولتمردان این کشور قرار گرفته اند.

احمدی نژاد اینبار پس از بازگشت از سفرش مساله ای جنجال برانگیز را مطرح کرد. وی پس از بازگشت از نیویورک در مصاحبهه اش اعلام کرد که اگر آمریکا مدارکی در ارتباط با دخالت تروریست‌ها در حادثه یازده سپتامبر اختیار دارد، باید در اختیار هیات حقیقت‌یاب سازمان ملل متحد قرار دهد تا جمیع کشورها در مبارزه با تروریسم شرکت کنند، نه اینکه آمریکا یکطرفه قضاوت کند و خود به بهانه وجود چند تروریست در عراق و افغانستان به این کشورها حمله نظامی کند.

هرچه بیشتر می گذشت، احمدی نژاد کمتر شبیه به آن احمدی نژاد انقلابی به نظر می رسید. حالا او هم دلش میخواست اطرافیانش را به آمریکا ببرد. سفر سال ۹۰ احمدی‌نژاد به نیویورک برعکس دفعات قبل، در داخل بیشتر حاشیه ساز شد تا در خارج؛ البته رسانه های خارجی نیز به انعکاس این حاشیه ها پرداختند.

وی در این سفر، همسر، پسر، عروس، دختر، داماد و نوه خود را همراه برد تا بسیاری در داخل کشور دادشان دربیاید. البته علاوه بر احمدی نژاد، خانواده برخی از نزدیکان وی از جمله همسران برخی معاونان و مشاوران رئیس جمهور نیز در سفر نیویورک حضور داشتند.

هشتمین سفر احمدی نژاد به نیویورک و شرکت در شصت و هفتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در سال ۹۱ انجام شد. او که آخرین حضورش در این اجلاس را تجربه می کرد، سخنرانی خود را بیش از آنکه به جدل های جهانی اختصاص دهد، ضمن انتقاد از وضع امروز جهان، به ضرورت برقراری همدلی و صلح در جهان پرداخت.

وی در بخشی از سخنرانی خود گفت: « اینجانب اینجا هستم تا پیام الهی و انسانی مردان و زنان فرهیخته کشورم را به شما حضار محترم و به همه مردم جهان ابلاغ کنم؛ پیامی که خدای سخن ایران زمین سعدی علیه الرحمه در دو بیت ماندگار تاریخی به همه‌ بشریت چنین هدیه کرده است: بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند/چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار»

شاید محطاط تر شدن احمدی نژاد در سخنانش در سازمان ملل از یکسو به این برگردد که نمی خواسته خاطره ای نامطلوب از او ساخته شود و از سوی دیگر به این خاطر باشد که احمدی نژاد اینبار به جز ریاست جمهوری کشورمان، به عنوان رییس دوره ای جنبش عدم تعهد در این اجلاس شرکت می کرد.

به هر حال این سفر نیز حاشیه های چندانی در خارج از کشور نداشت و بیشتر برای داخلی ها مساله ساز بود، چراکه وی در پایان ضحبتهایش عبارتی را تکرار کرد که تا همین امروز هم تبعاتش ادامه داشته است. احمدی نژاد در پایان سخنانش در سازمان ملل متحد، سه بار جمله «زنده باد بهار» را تکرار کرد تا بسیاری او را متهم کنند که از یک تریبون رسمی و جهانی برای مقاصد انتخاباتی استفاده کرده است.

بدین ترتیب سفرهای احمدی نژاد به سازمان ملل با یک پایان بندی سیاسی – انتخاباتی همراه بود. البته همانطور که در ابتدای گزارش اشاره شد، این سفرها در عین داشتن حواشی یا نقاط ضعف هایی، البته که دستاوردهایی نیز به همراه داشته که به برخی از آنها اشاره شده است و اینکه همین صرف حضور رییس جمهوری اسلامی ایران در چنین مجعی به خودی خود می تواند یک دستاورد و امر مهم برای نظام تلقی شود.