دولت پر رفت و آمد

از زمان روی کار آمدن محمود احمدی نژاد، کم نبودند وزرایی که با پافشاری های زیاد شخص احمدی نژاد رای اعتماد گرفتند و وارد دولت شدند اما هر کدام به دلایل مختلف از دولت بیرون رفتند. برخی می گویند باید اسم دولت احمدی نژاد را «دولت اخراجی ها» نامید، چون اغلب کسانی که از دولت […]

از زمان روی کار آمدن محمود احمدی نژاد، کم نبودند وزرایی که با پافشاری های زیاد شخص احمدی نژاد رای اعتماد گرفتند و وارد دولت شدند اما هر کدام به دلایل مختلف از دولت بیرون رفتند.


احمدی نژاد

برخی می گویند باید اسم دولت احمدی نژاد را «دولت اخراجی ها» نامید، چون اغلب کسانی که از دولت جدا شدند، پیش از آنکه با نظر یا اطلاع خودشان باشد یا بخواهند استعفا دهند، توسط احمدی نژاد کنار گذاشته شدند.

جدا شدن افراد مختلف از حلقه اطرافیان احمدی نژاد، دلایل مختلفی داشته است اما شاید بتوان در یک جمله، آن را ناشی از اختلاف نظر این افراد با شخص احمدی نژاد یا حلقه نزدیکتر به او یعنی افرادی نظیر مشایی، زریبافان، بقایی یا رحیمی دانست؛ خواه این اختلاف بر سر مسایل بزرگ باشد یا کوچک.

اولین وزیری که توسط احمدی نژاد از دولت کنار گذاشته شد، پرویز کاظمی ـ وزیر رفاه ـ بود. گفته می شد اختلاف وی با مددی ـ رییس وقت سازمان تامین اجتماعی ـ که از بستگان زریبافان محسوب می شد، تیر خلاص حضور کاظمی در وزارت رفاه بود. همچنین در آن زمان ، اعلام شد که کاظمی، به عهدنامه ای که احمدی نژاد در بدو تشکیل دولت از وزرا گرفته بود عمل نکرده است و به همین دلیل کنار گذاشته می شود.

در ادامه کار، کاظم وزیری هامانه که پس از سه بار معرفی ناموفق سعیدلو، محصولی و تسلطی به مجلس، از نمایندگان رای اعتماد گرفت و وزیر نفت شد، عمر کوتاهی در این کسوت داشت و احمدی نژاد پس از برکناری او از این سمت، غلامحسین نوذری را برای وزارت نفت معرفی کرد که او نیز رای اعتماد گرفت. گفته می شد دلیل برکناری وی، مخالفتش با قائم مقام شدن علی کردان در وزارت نفت بود.

مرضیه وحید دستجردی با آمدنش به دولت و جلب نظر نمایندگان مجلس توانست لقب اولین و البته تنها وزیر زن بعد از پیروزی انقلاب اسلامی را ازآن خود کند. خانم وزیر دوران بدون حاشیه ای را پشت سر گذاشت تا اینکه بحث تشدید تحریم ها و بالا رفتن نرخ ارز و اولویت بندی کالاهای وارداتی به میان آمد و وی از در اختیار قرار ندادن ارز مرجع توسط دولت برای واردات دارو انتقاد کرد تا مثل بقییه منتقدان درون دولت، به بیرون دولت هدایت شود!

فرشیدی ـ وزیر وقت آموزش و پرورش ـ نیز سرنوشتی مشابه وزیری هامانه داشت و در آذرماه ۱۳۸۶ از این وزارتخانه کنار گذاشته شد. وی درباره برکناری اش گفته بود: من هم متوجه نشدم که علت برکناری چه بود.

پس از فرشیدی، علیرضا علی‌احمدی – که هم از بستگان و هم از هم دانشگاهی های احمدی نژاد در دانشگاه علم و صنعت بود – به وزارتخانه آموزش و پرورش رفت؛ کسی که در سال ۸۴ برای وزارت تعاون نتوانسته بود از مجلس رای اعتماد بگیرد. خود او هم پس از پایان دولت نهم حضور بسیار کمرنگی داشته و عملا از حلقه اطرافیان احمدی نژاد ـ لااقل بر روی پرده ـ کنار رفته است.

علیرضا طهماسبی در ابتدای دولت نهم توسط احمدی نژاد به عنوان وزیر صنایع و معادن انتخاب شد اما دیری نپایید که به عنوان اولین وزیر مستعفی دولت لقب گرفت.

در حوزه اقتصادی که از همان ابتدا از نظر بسیاری از منتقدان و تحلیلگران یکی از نقطه ضعف های دولت نهم و بعد هم دهم محسوب می شد، تنها طهماسبی نبود که رفت بلکه اصلی ترین وزیر این حوزه یعنی داوود دانش جعفری نیز از وزارت اقتصاد رفت تا اختلافات وی با احمدی نژاد و سیاست های اقتصادی اش آشکارتر شود. دانش جعفری پس از بروز اختلافاتی با احمدی‌نژاد بر سر سیاست‌های اقتصادی دولت، با انتشار نامه ای انتقادآمیز از سمت خود کناره گرفت تا شمس‌الدین حسینی برجای وی تکیه بزند.

محسنی اژه ای

غلامحسین محسنی اژه‌ای در دولت نهم، وزیر اطلاعات بود اما پس از بروز جر و بحثی میان او و احمدی نژاد که ظاهرا بر سر اعتراض به تعلل رییس جمهور برای عزل مشایی – پس از اعلام نظر صریح مقام معظم رهبری – بوده، از سمت خود کنار گذاشته شد. پس از این جریان، مجید علوی – معاون وزیر اطلاعات ـ برای سرپرستی این وزارتخانه معرفی شد ولی قبول نکرد و خود احمدی نژاد سرپرستی آن را برای مدتی بر عهده داشت.

حیدر مصلحی هم که در ابتدای دولت دهم برای تصدی وزارت اطلاعات از مجلس رای اعتماد گرفت، نزدیک بود سرنوشتی مشابه اژه ای پیدا کند اما رهبری به قضیه ورود پیدا کردند و مصلحی ماندنی شد.

محمدحسین صفارهرندی هم مشابه سرنوشت اژه ای را داشت و در همان جلسه ای که اژه ای برکنار شد، صفار هرندی هم از تصدی وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی کنار گذاشته شد.

یکی از وزرایی که مثل خیلی های دیگر در دولت نهم جایی برای خود باز کرده بود، کامران باقری لنکرانی بود ولی در ادامه راه از حضور در دولت دهم محروم شد. لنکرانی در دولت نهم وزیر بهداشت بود ولی با آغاز به کار دولت دهم، جای خود را به مرضیه وحید دستجردی داد.

مرضیه وحید دستجردی با آمدنش به دولت و جلب نظر نمایندگان مجلس توانست لقب اولین و البته تنها وزیر زن بعد از پیروزی انقلاب اسلامی را ازآن خود کند. خانم وزیر دوران بدون حاشیه ای را پشت سر گذاشت تا اینکه بحث تشدید تحریم ها و بالا رفتن نرخ ارز و اولویت بندی کالاهای وارداتی به میان آمد و وی از در اختیار قرار ندادن ارز مرجع توسط دولت برای واردات دارو انتقاد کرد تا مثل بقییه منتقدان درون دولت، به بیرون دولت هدایت شود!

در دوران دولت نهم، کریمی راد ـ وزیر دادگستری ـ بر اثر تصادف درگذشت و غلامحسین الهام که در دولت نهم جایگزین وی شد و بعد خود او هم از دولت فاصله گرفت و به تدریج رابطه احمدی نژاد و او کمرنگ شد تا اینکه از چند ماه قبل دوباره به دولت بازگشت و دوباره ابوالمشاغل دولت شد!

تغییر و تحولات گسترده دولت، به آنها که از قبل از دولت احمدی نژاد هم وزارت را تجربه کرده بودند سرایت کرد و محمد رحمتی و محمد سعیدی‌کیا هم که سابقه وزارت را در کارنامه خود داشتند، از سمتهای کنار گذاشته شدند.

وزارت تعاون هم از این رفت و آمدها در امان نماند و محمد ناظمی اردکانی که پس از رای نیاوردن علی‌احمدی به راس وزارت تعاون رسیده بود، در سال ۸۵ بدون آنکه دلیل خاصی برایش عنوان شود، برکنار شد.

متکی

نقل جدا شدن منوچهر متکی را هم که همه می دانند؛ همان وزیر امور خارجه ای که بطور غیابی و درحالیکه به منظور ابلاغ پیام احمدی‌نژاد در سنگال به‌سر می‌برد، از سمت خود برکنار شد تا یکی از پر سروصداترین اخراج های دولت انجام شود.

مصطفی پورمحمدی هم که در ابتدای دولت نهم وزیر کشور شده بود، در اوایل سال ۸۷ کنار گذاشته شد و پس از او، علی کردان را برای تصدی وزارت کشور معرفی کردند تا ماجرای معروف کردان و مدرک قلابی و پرونده پشت پرونده از کارهای او رو شود و آن جلسه اسیضاح معروف برایش در مجلس برگزار شود.

پس از کردان، صادق محصولی به مجلس معرفی شد. او که پیشتر به خاطر ثروت میلیاردی‌اش نتوانسته بود از مجلس هفتم رای مثبت بگیرد و وزیر شود، این‌بار از مجلس هشتم رای اعتمادی برای یکی از مهمترین وزارتخانه‌ها گرفت و البته خود او هم بعد از انتخابات ۸۸ جایش را به مصطفی محمد نجار داد و احمد وحیدی هم بجای نجار وزیر دفاع شد و محصولی هم به وزارت رفاه رفت و البته پس از ادغام چند وزارتخانه که رفاه را هم شامل می شد، محصولی هم رفتنی شد.

اما بجای محصولی، شیخ الاسلامی آمد؛ کسی که اجازه داد سعید مرتضوی را در یکی از زیرمجموعه های وزارتخانه اش یعنی سازمان تامین اجتماعی به کار بگیرند و در نهایت هم طی یک جلسه فوق جنجالی استیضاح و برکنار شد.

حیدر مصلحی هم که در ابتدای دولت دهم برای تصدی وزارت اطلاعات از مجلس رای اعتماد گرفت، نزدیک بود سرنوشتی مشابه اژه ای پیدا کند اما رهبری به قضیه ورود پیدا کردند و مصلحی ماندنی شد

ادغام وزارتخانه ها موجب شد غیر از محصولی و سعیدی کیا، بهبهانی هم که جایگزین پرسروصدایی برای رحمتی شده بود، از کار بیکار شود. نیکزاد، گزینه احمدی نژاد برای وزارت جدید راه و شهرسازی بود. او با آمدنش به دولت نشان داد که از افراد حلقه نزدیک احمدی نپاد محسوب می شود، چنانچه در مقطعی از او به عنوان یکی از گزینه های دولت برای انتخابات یاد کردند و پس از برکناری ناگهانی تقی پور از وزارت ارتباطات نیز نیکزاد با حفظ سمت، سرپرست این وزارتخانه شد.

به لیست بلندبالای فوق باید افراد دیگری را هم اضافه کرد که یا وزیر بودند و برکنار شدند یا وزیر نبودند اما زمانی در هیات دولت جایی برایشان دست و پا شده بود و پس از مدتی کنار گذاشته شدند که پرویز داوودی، ابراهیم شیبانی، طهماسب مظاهری، مصری، اسکندری، فتاح، محرابیان و واعظ زاده از جمله شاخص ترین این افراد به شمار می آیند.

حسین آشنا

Share